Γράφοντας τη βιογραφία του Φρόυντ ο Ernest Jones, ένας από τους πιο σημαντικούς οπαδούς του πατέρα της ψυχανάλυσης, μαθητής και φίλος του για σαράντα περίπου χρόνια, επιχείρησε και πέτυχε να χαρτογραφήσει όχι μόνο τη ζωή του δασκάλου του, αλλά και την ψυχανάλυση, η εξέλιξη της οποίας είναι συνυφασμένη με την πνευματική, επαγγελματική και κοινωνική πορεία του δημιουργού της.

Εκείνο που κάνει μοναδική τη βιογραφία του Φρόυντ από τον Jones είναι η έγκυρη και εμπεριστατωμένη παρουσίαση της ψυχαναλυτικής θεωρίας έτσι όπως την ανέπτυξε ο Φρόυντ κατά τη διάρκεια της δημιουργικής του σταδιοδρομίας, ξεκινώντας από τις έρευνές του γύρω από τη γένεση της υστερίας και γενικότερα των νευρώσεων, με τη θεωρία να αρχίζει να συστηματοποιείται στο μνημειώδες έργο του για τα όνειρα στις αρχές του εικοστού αιώνα.

Και συνεχίζοντας με τη διερεύνηση της ψυχοσεξουαλικής εξέλιξης του ατόμου, με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα ως το κεντρικό πυρήνα όχι απλώς των νευρώσεων αλλά του ψυχισμού του κάθε ανθρώπου, σαν ένα πεπρωμένο που κατευθύνει την κοινωνικοποίησή του με τη δημιουργία του υπερεγώ, της συνείδησης του καλού και του κακού, θέματα που αναπτύσσει ο Jones παράλληλα με τα φαινόμενα του ναρκισσισμού, του μαζοχισμού και της επιθετικότητας, των σεξουαλικών αποκλίσεων και της δημιουργικότητας, ως απότοκα της πνευματικής πορείας του Φρόυντ.