Τις τελευταίες δεκαετίες η ιστορική έρευνα έχει μετατοπίσει το ενδιαφέρον από θέματα εξουσίας, μεγάλων προσωπικοτήτων και πολέμων, στους ανώνυμους, τις κοινωνικές ομάδες και τις συνθήκες της καθημερινής ζωής οι οποίες είχαν για καιρό αγνοηθεί. Στα πλαίσια της νέας οπτικής της ιστορικής έρευνας εντάσσονται, ως αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας, και τα Ονειροκριτικά κείμενα.

Σκοπός αυτού του πονήματος είναι η διερεύνηση των αντιλήψεων που διέπουν και καθορίζουν το ρόλο και τη θέση της γυναίκας στον κοινωνικό ιστό από την Ύστερη Αρχαιότητα (2ος αι. μ.Χ.) έως το Ύστερο Βυζάντιο (15ος αι. μ.Χ). Κόρες και σύζυγοι, ελεύθερες και δούλες, Αυγούστες και κοινές θνητές, ευυπόληπτες και πόρνες, παρελαύνουν μέσα από την αφήγηση των ονείρων και την εξήγηση των συμβόλων.

Με οδηγό τα σωζόμενα Ονειροκριτικά αναζητείται η συνέχεια των αρχαιογενών αντιλήψεων που διαμόρφωσαν την εικόνα της γυναίκας και που πέρασαν σχεδόν αυτούσιες στον βυζαντινό κόσμο. Η στάση αυτών των ιδιότυπων μαντικών κειμένων αποδεδειγμένα αντανακλά την ανδρική αντίληψη των πραγμάτων, διατυπωμένη με τέτοιον τρόπο, ώστε να εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα, σε βάρος των γυναικών.

Μια έρευνα που προωθεί τις γνώσεις μας γύρω από τους πολλαπλούς ρόλους των γυναικών στον Ιδιωτικό καθώς και στο Δημόσιο βίο.