Η μελέτη του Φρόυντ -πρώτη μετάφραση στα ελληνικά- για τον ζωγράφο Κρίστοφ Χάιτσμαν (1700) ως περίπτωση διαβολικής νεύρωσης. Ο Χάιτσμαν, έχοντας συνάψει δύο συμφωνίες με τον διάβολο να παραμείνει γιος του για εννέα χρόνια, διαβιεί υπό καθεστώς δαιμονικής κατάληψης, καταφεύγοντας στην Μονή του Μαρίατσελ και αποτυπώνοντας την φιγούρα του διαβόλου στους πίνακές του. Για τον Φρόυντ η περίπτωση του Χάιτσμαν και η σχέση του με τον Διάβολο ως μορφή προσκόλλησης στην απολεσθείσα πατρική φιγούρα του ζωγράφου. Στην έκδοση περιλαμβάνονται οι πίνακες του Χάιτσμαν, το ημερολόγιό του καθώς και οι επίσημες αναφορές οι οποίες συνόδευαν την πάθησή του.