Στο περίφημο αριστούργημά του Ιερό (Sanctuary) ο Ουίλιαμ Φόκνερ (William Faulkner) περιγράφει τα βάθη του αμερικανικού Νότου όπως ακριβώς τα αντιλαμβανόταν: να σφύζουν από ζωή και διαφθορά. Καθώς εκτυλίσσεται η ιστορία μιας οικτρής δικαστικής πλάνης, βλέπουμε υψηλής ποιότητας κωμικές σκηνές να αντιπαρατίθενται σε άλλες με τόση διαστροφή και βία, που συγκλονίζουν.

Ο χειρισμός του θέματος με τρόπο που αιφνιδιάζει, καθώς και οι υπερβάσεις που επιχειρούνται στο μυθιστόρημα οδήγησαν ορισμένους κριτικούς στην απόρριψή του με το επιχείρημα ότι επρόκειτο για ένα μακάβριο μελόδραμα που γράφτηκε με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος. Για πάμπολλους όμως αναγνώστες, πέρα από μια πινακοθήκη με κοινωνικά απροσάρμοστους, έκφυλους και εγκληματικούς τύπους που σκορπούν βία και τρόμο, το Ιερό είναι ένα μυθιστόρημα που επιβάλλεται σαν μια συνταρακτική και αδυσώπητη θεώρηση της ανθρώπινης φύσης. Προλογίζει ο Αναστάσης Βιστωνίτης.