Είναι το έβδομο μυθιστόρημα που έχω γράφει. Είναι βιογραφικό -αυτό το κάνω για πρώτη φορά. Με αφορμή να εκπληρώσω την επιθυμία της φίλης μου να γράψω για αυτήν, στηριζόμενη στην πολύχρονη γνωριμία μας και σε μερικά σελίδες από το τετράδιο της, όπου έγραφε σπασμωδικά σε ψυχολογικά δύσκολες στιγμές και καταστάσεις εξέφρασα και τις δικές μου σκέψεις, ανέφερα και τους δικούς μου προβληματισμούς, απογύμνωσα και τα δικά μου συμπλέγματα. Μπορεί κάποιες στιγμές να σας φανεί ότι η ιστορία της φίλης μου μοιάζει με τη δική σας, παρόλο που για τον καθένα μας η ζωή του είναι μοναδική, ανεπανάληπτη, πολύτιμη και μονάκριβη, γιατί όλοι ψάχνουμε τις αιτίες του πόνου μας, σκαλίζουμε το παρελθόν μας για να βρούμε τις ρίζες των φόβων μας, των αποτυχιών μας. Βουτάμε στα αξεπέραστα βιώματα για να τα ξεπεράσουμε.

Όλοι έχουμε τα ίδια ερωτήματα: Πώς να ζούμε σωστά; Τι να κάνουμε για να μην γίνονται πάθη; Πώς να αλλάξουμε τη ζωή μας για να είμαστε ευτυχισμένοι; Πώς και πού να βρούμε την αληθινή αγάπη; Ποιο είναι το νησί της ευτυχίας; Πού πουλάνε εισιτήρια για τον έρωτα;

Δυστυχώς δεν υπάρχουν σε όλα απαντήσεις. "Και τί θα κάνουμε τότε;" θα ρωτήσετε, θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε τις απαντήσεις, θα ελπίζουμε, θα αγαπάμε, θα απογοητευόμαστε και ξανά θα ελπίζουμε. Συλλήβδην θα ζούμε.