Το βιβλίο αυτό στο σύνολό του αποτελεί κατάθεση μιας πρώτης ωριμότητας που φαίνεται να διαμορφώνεται πλέον στο γνωστικό πεδίο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης στη χώρα μας.

Δεν αντιπροσωπεύει υπερβολές και άλογες προσσεγγίσεις, ούτε αυθαίρετες εκφάνσεις για τις χρήσεις των τεχνολογιών στην εκπαίδευση, που τόσο πολύ συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια.

Συνθέτει και συγκεντρώνει την εμπειρία των πρώτων δέκα ετών, κατά τα οποία λειτουργεί θεσμικά η εξ αποστάσεως εκπαίδευση στη χώρα μας, και προβληματίζει - με μια κριτική προσέγγιση - αρκετά σημεία που εκφράζονται εμπειρικά και θεωρητικά στο πεδίο.

Ταυτόχρονα, πραγματοποιεί δύο κινήσεις: από τη μια ανοίγει την πόρτα πολλών προβληματισμών και ερωτημάτων εφαρμοσμένης και θεωρητικής διάστασης που πραγματεύεται η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ενώ από την άλλη, αφού ορίζει ορισμένες συνιστώσες τους, προσκαλεί σε ένα δημιουργικό διάλογο.