Από τον «μικρόκοσμο» του κοινωνικού «υποκειμένου» στον «μακρόκοσμο» των συνελκόμενων οικονομικού, κοινωνικού, πολιτικού και πολιτιστικού πεδίου: Παγκόσμιο Κοινωνικό Εγερτήριο. Σε ποια επιμέρους «στάδια» εκτυλίσσεται, «μπροστά-πίσω» και πάντως «ομοιομερώς», η δραστηριότητα ενός «Παγκοσμίου Κοινωνικού Εγερτηρίου»; Με την εξής ενδεικτική ερωτηματοθεσία που έχει προκύψει από το παρόν βιβλίο και που απευθύνεται συνεχώς σε «ρομπότ» για να την ακούσουν και οι «δημιουργοί» τους:

α. Οίκος, β. Δήμος, γ. «Δουλειά», δ. «Διαρκές Σπουδαστήριο», ε. «Δημόσιος λόγος», στ. Ανανέωση ή ρήξη της τεχνολογίας, ζ. Η δομή της οικονομίας, η. Κοινωνικές τάξεις, θ. «Απέναντι» στην κρατική εξουσία, ι. Η ιδιότητα του «κοσμοπολίτη», ια. Η εδραίωση της «πολιτικής ηθικής», ιβ. Πολιτισμού «τεχνήματα», ιγ. Για μια «ρεαλιστική ουτοπία»: Συμπερασματικά, τι σας απομακρύνει από πρακτικές «δυστοπίας»; Αν τα ερωτήματα που προηγήθηκαν σας ωθούν σε συλλογιστικές «δυστοπίας», τότε πώς θα στραφείτε δραστικά σε «κοινότητες» μελών «ουτοπίας»/«ευτοπίας»; Όλα όμως τα ερωτήματα απευθύνονται στην άρχουσα τάξη. Πέραν όμως αυτών και δίπλα τους διαμορφώνονται τρεις τουλάχιστον «στάσεις»:

α. οι «αργόσχολοι» που συμπορεύονται με την κρατούσα τάξη με αισθήματα «τεχνοφιλίας»,
β. οι «Λουδδίτες» με υψηλή «τεχνοφοβία»,
γ. οι «γρηγορούντες».