Τι είδους τοπία ατενίζουν οι τρόφιμοι όταν το βλέμμα εκτείνεται εκτός της σιδερόφρακτης περίφραξης; Τι ασχολίες και χρήσεις γης ευδοκιμούν εκεί που η κοινωνία εκτελεί την ποινή της κάθειρξης; Πώς διαλέγεται βουβά το μέσα με το έξω; Πώς ένα άκαμπτο όριο νοηματοδοτεί κάθε μονοπάτι, άνοιγμα φωτός ή λασπωμένο δρόμο γύρω του; Και πόση πίεση ασκείται αμφίπλευρα σ’ ένα τέτοιο όριο όταν η φυλακή βρίσκεται σε κατοικημένο χώρο; Στην πρωτότυπη διεθνή αυτή εργασία ο Γιάννης Παντελίδης προσεγγίζει το εξωτερικό όριο των χώρων κράτησης. Το διάστημα 2016-2018 επισκέφτηκε με ειδική άδεια του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεκαοκτώ σωφρονιστικά καταστήματα σε όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας, μελετώντας τη ζώνη ανάμεσα στη φυλακή και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Οι φωτογραφίες του αναδεικνύουν ανάγλυφα την ουδέτερη ζώνη, μια γκρίζα ζώνη, μια ζώνη που δεν υπόσχεται τίποτα και σε κανέναν. Γυμνή γη, κάγκελα, καλώδια, λαμαρίνες, παγωμένο χώμα και τσιμέντο.