Αν σας την περιγράψαμε ως το σταφύλι που μαλακώνει το Ξινόμαυρο στα χαρμάνια της Γουμένισσας, αυτή η ποικιλιακή Νεγκόσκα από τα αδέρφια Τάτση έρχεται μάλλον να ανακατέψει ξανά την τράπουλα.
Η γλυκιά Ποπόλκα, όπως παραδοσιακά αναφέρονται στην ποικιλία οι ντόπιοι, δείχνει περισσότερο τα δόντια της παρά τη γλύκα της, με πολύ χαρακτήρα, βάθος στο φρούτο και τανική δομή. Σχεδόν σας ικετεύει να δείξετε αυτοσυγκράτηση και να την παλαιώσετε για χρόνια.

Δουλεύοντας τη γη με ιδιαίτερη αγάπη και χωρίς παρεμβάσεις, Στέργιος και Περικλής Τάτσης παράγουν ένα πολύ σπάνιο κρασί το οποίο ακολουθεί τα βήματα των προγόνων τους. Μια Νεγκόσκα που χωρίς καμιά συστολή προβάλει μια απρόσμενα ισχυρή, όχι όμως και βαριά, γήινη και φρουτώδη διάσταση. Λες και προσπαθεί να μοιάσει στη δύναμη του δίδυμου της στην περιοχή της Γουμένισσας, Ξινόμαυρο.

Τα αδέρφια Τάτση δε σταματούν λεπτό να παρατηρούν και να πειραματίζονται ακολουθώντας από το ξεκίνημα τους ένα διαφορετικό «μονοπάτι». Προερχόμενοι από αμπελουργική οικογένεια προσφύγων από την ανατολική Ρωμυλία, ανήκουν σε μια μικρή ομάδα οινοποιών που τη δεκαετία του 1990 άρχισαν να κάνουν κρασιά ήπιων παρεμβάσεων. Ήδη από το 1998 πιστοποίησαν βιολογικά τον αμπελώνα τους στη περιοχή της Γουμένισσας καιαπό το 2002 εφαρμόζουν αρχές βιοδυναμικής καλλιέργειας στα περίπου 140 στρέμματα ιδιόκτητων αμπελώνων.

Στο καινούριο τους οινοποιείο δεν έχει μπει ποτέ ίχνος από εμπορική ζύμη ή άλλα σκευάσματα, τα θειώδη είναι είδος προς εξαφάνιση, παρόλα αυτά στα κρασιά τους αρνούνται την ταμπέλα των φυσικών κρασιών λέγοντας ότι απλά παράγουν «αληθινά» κρασιά. Κρασιά που φέρουν τη δική τους αλήθεια…