Δέκα χρόνια μετά την έκδοση της Τουριστικής Κοινωνιολογίας η συγγραφή του παρόντος βιβλίου με το ίδιο θέμα, αλλά με διαφορετικό και ορθολογικότερο τίτλο ως Κοινωνιολογία του Τουρισμού δεν προκαλεί εντύπωση, καθώς στα μεσολαβήσαντα χρόνια υπήρξε:
Επέκταση του επιστημονικού πεδίου διερεύνησης της κοινωνιολογίας, μιας και ο τουρισμός διογκώθηκε παγκοσμίως και δημιούργησε νέες συνθήκες τόσο στην κοινωνία όσο και στην εργασία.
Ιδιαίτερη έμφαση στα διδακτικά προγράμματα πολλών πλέον τμημάτων διαφόρων ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (A.E.I, και T.E.I.) που ασχολούνται με τον τουρισμό και την κοινωνιολογία του χώρου, αλλά και άλλων εκπαιδευτικών βαθμίδων, όπως Α.Σ.Τ.Ε. Ρόδου και Αγίου Νικολάου Κρήτης, σχετικά τμήματα των Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης (Ι.Ε.Κ.), οι Σχολές Τουριστικών Επαγγελμάτων (Σ.Τ.Ε.) και πολλά Εργαστήρια Ελεύθερων Σπουδών στον ιδιωτικό τομέα.
Πολλές παράλληλες επιστημονικές και διεπιστημονικές προσεγγίσεις του τουριστικού φαινομένου (για τις οποίες γινόταν ιδιαίτερος λόγος στην προ δεκαετίας έκδοση) τόσο από θεωρητικής απόψεως όσο και από καθαρά ερευνητικής, ιδίως στην αλλοδαπή αλλά και στη χώρα μας.
Αυξημένο επαγγελματικό ενδιαφέρον από σύγχρονα και επιστημονικά καταρτισμένα στελέχη διαφόρων ελληνικών τουριστικών επιχειρήσεων (με κυριότερα αυτά των ξενοδοχειακών μονάδων) τα οποία βλέπουν την Κοινωνιολογία του Τουρισμού ως εργαλείο βελτίωσης της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας των επιχειρήσεων τους.
Τέλος, πλούσια εμπειρία και καταγραφή κοινωνιολογικών δεδομένων στον τουρισμό τόσο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και στην Ελλάδα, έτσι ώστε να γίνεται λόγος για πολλά νέα θέματα, η ερμηνεία και ανάλυση των οποίων ενδιαφέρει τον τουριστικό τομέα.
Όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία και δεδομένα οδήγησαν στη δεύτερη αυτή έκδοση, η οποία ξεφεύγει ουσιαστικά από την πρωτόλεια μορφή του 1987 και δίνει το σημερινό επιστημονικό και πρακτικό πλαίσιο ενασχόλησης του κλάδου της Κοινωνιολογίας στον Τουρισμό και συγκεκριμένα διαφέρει σε σχέση με την πρώτη έκδοση στα ακόλουθα:
στον όγκο της ύλης που πραγματεύεται με προσθήκες περίπου 55%,στον εκσυγχρονισμό των στοιχείων με βάση τις νέες θεωρήσεις, αλλά και τις σύγχρονες βιβλιογραφικές πηγές,- στην παρουσίαση διαγραμμάτων και πινάκων για την ευκολότερη κατανόηση κάποιων θεμάτων, στην ύπαρξη περίληψης σε κάθε κεφάλαιο, ούτως ώστε να δίνονται περιεκτικά και σύντομα τα κυριότερα σημεία του, στην εισαγωγή μιας σειράς νέων εννοιών, οι οποίες πρόκειται να απασχολήσουν τον κλάδο στην επόμενη δεκαετία. Τελική επιδίωξη του παρόντος πονήματος είναι ο εμπλουτισμός της ελληνικής επιστημονικής τουριστικής βιβλιογραφίας, η οποία στον χώρο των Κοινωνικών Επιστημών παρουσιάζει ακόμη πολλές ελλείψεις.θα αποτελούσε παράλειψη μου κλείνοντας, να μην αναφερθώ και στην ολοένα και βελτιούμενη εκδοτική δουλειά του Στάθη Νικητόπουλου, ο οποίος με τον δικό του τρόπο βάζει το λιθαράκι του στον ελληνικό τουρισμό...
