Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί γιατί οι άνθρωποι διαιωνίζουν τα παράξενα, ασυνήθιστα ή ακόμα και κάθε άλλο παρά κολακευτικά επώνυμά τους. Στο κάτω-κάτω είναι πολύ εύκολο να τα αλλάξουν με κάποια αναπροσαρμογή. Μάλιστα, συχνά συνδέονται με τα ονόματά τους, επειδή τους δίνει την αίσθηση της συνέχειας και της παράδοσης. Υπάρχει επίσης η επιθυμία να τιμήσουν τους μάρτυρες και τη μνήμη των προγόνων τους. Είναι ευτύχημα που οι Αρμένιοι συνεχίζουν να διατηρούν τα επώνυμά τους, ως ένα ελάχιστο δείγμα ιστορικής μαρτυρίας για την καταπίεση που υπέστησαν επί αιώνες από τους Τούρκους δυνάστες τους.

Στον ανυποψίαστο αναγνώστη το νέο βιβλίο του Οχανές-Σαρκίς Αγαμπατιάν φαίνεται σαν κατάλογος επωνύμων. Αλλά η εικόνα αυτή είναι εντελώς λανθασμένη: Ο συγγραφέας δεν περιορίστηκε μόνο στην αποθησαύριση, την καταγραφή και την κριτική ταξινόμηση εκατοντάδων αρμενικών επωνύμων επιχείρησε να τα συνοδεύσει με την ετυμολογία τους, συχνά μάλιστα και με λακωνικά σχόλια. Επιπλέον, ο συγγραφέας προχωρεί και σε μια λιτή συζήτηση για τη μορφολογική εξέλιξη των αρμενικών επωνύμων, αναλύοντας περισσότερο τις περιπτώσεις όπου οι φορείς τους υποχρεώθηκαν να ζήσουν -προπάντων μετά την Γενοκτονία- σε νέα κοινωνικά περιβάλλοντα, όπως ήταν π.χ. το ελλαδικό ή και το δυτικοευρωπαϊκό και το βορειο-αμερικανικό (που επηρέασαν οπωσδήποτε την ονοματολογία πολλών μελών των αντίστοιχων αρμενικών κοινοτήτων).

Ένα ξεχωριστό βιβλίο, πολύτιμο στον διαρκή αγώνα του Αρμενικού Έθνους για την αποκατάσταση της ιστορικής του μνήμης και αξιοπρέπειας.