ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΒΑΣΙΣΜΕΝΕΣ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

"Μπήκε στον μισοσκότεινο ναό και κοίταξε τα καντήλια που τρεμόπαιζαν φωτίζοντας τα πρόσωπα των Αγίων. Στάθηκε στην άκρη του τέμπλου και κάθισε στο ψαλτήρι να ξαποστάσει η ψυχή του από τον κάματο. Ασυναίσθητα άρχισε να σιγοψέλνει το "Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα...". Γνωρίζει πολύ καλά πως όλη η ζωή του πιστού είναι μια πάλη με τον πιο παράλογο και αδυσώπητο εχθρό, τον θάνατο. Δεν χωρούν εδώ μεταφυσικές ψευδοβεβαιότητες, ούτε κούφια λόγια. Όσα θεολογικά κείμενα κι αν είχε διαβάσει, όσες πραγματείες γύρω από τον θάνατο, όσα πατερικά κείμενα κι αν ρούφηξε με αγωνία ψυχής, όταν ένοιωσε να πνίγεται από τον πνευματικό θάνατο κι άρχισε να ελπίζει στην Ανάσταση, κατανόησε πως μόνο η προσωπική σχέση με τον Χριστό μπορούσε να του δώσει απαντήσεις, όχι από αυτές που ακούει το ανθρώπινο αυτί, αλλά από εκείνες που ο Θεός ψιθυρίζει μυστικά στην ύπαρξη".

Πως στέκεται ο άνθρωπος μπροστά στο παράλογο γεγονός του θανάτου; Πως μπορεί κάποιος να αντέξει την απώλεια "αγαπημένων προσώπων, τον φόβο της ανυπαρξίας, την αγωνία της φθοράς; Στο βιβλίο παρουσιάζονται αφηγήματα βασισμένα σε πραγματικά γεγονότα, ιστορίες ανθρώπων που μέσα από οδυνηρές εμπειρίες οδηγήθηκαν στην μετάνοια. Μαρτυρίες που φανερώνουν πως εκεί που όλα μοιάζουν σκοτεινά και ανυπόφορα, μπορεί να βλαστήσει η προσμονή στο Φώς κι η προσδοκία της Ανάστασης. Μόνο άμα νοιώσεις, καθώς λέει ο ποιητής, κάθε βράδυ να παλεύεις στον γκρεμνό, με το θάνατο, κρεμασμένος σχεδόν αλλά όρθιος, πατώντας στην κόψη ενός ξυραφιού, μπορείς να εννοήσεις τί σημαίνουν όλα αυτά.