Το ενδιαφέρον για τη συγγραφή του ιστορικού δοκιμίου με τίτλο "Τα ελληνικά ανθρωπωνύμια", το προκάλεσε, αρχικά, η διαπίστωση του απίστευτου μεγάλου αριθμού των αυθεντικών ανθρωπωνυμίων των Ελλήνων της αρχαιότητας, όπως και η ι διαπίστωση, άτι μέχρι σήμερα διασώθηκε και αναπαράγεται με την ονοματοδοσία τους από αυτά, ένας μικρός αριθμός. Αλλά παράλληλα και η ιστορική αιτία, εξαιτίας της οποίας η Ορθόδοξη Εκκλησία, στα 500 περίπου ονόματα του ετήσιου εορτολογίου της, μνημονεύει δοξαστικά μόνο 64 αυθεντικά ελληνικά ανθρωπωνύμια της αρχαιότητας, ενώ τα υπόλοιπα από τα 332 διασωθέντα και αναπαραγόμενα μέχρι σήμερα, τα απορρίπτει και αρνείται πεισματικά την ονοματοδοσία τους κατά τη βάπτιση, ως δήθεν "ειδωλολατρικά" και όχι χριστιανικά. Για τον επίπονο αποθησαυρισμό του καταλόγου των 6.670 αυθεντικών ελληνικών ανθρωπωνυμίων της αρχαιότητας, που έχει ενσωματωθεί στο πόνημα, αναλώθηκε για την έρευνα, χρόνος δέκα ετών περίπου, με συγγνωστή βεβαιότητα του συγγραφέα ότι ο κατάλογος δεν έχει ολοκληρωθεί. Παράλληλα, αναλώθηκε επιπλέον ικανός χρόνος, για την έρευνα και συγγραφή των επιμέρους κεφαλαίων, το περιεχόμενο των οποίων αιτιολογεί την πρωταρχική αιτία συγγραφής του βιβλίου. Όπως, για παράδειγμα, την ιστορία της εξελικτικής πορείας της ελληνικής γλώσσας και της αιτίας που προκαλούν επί των ημερών μας την κακοποίησή της. Την ιστορική διαδρομή επικράτησης της Χριστιανικής θρησκείας μετά τον σταυρικό θάνατο του Ιησού και ειδικότερα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μετά το "Σχίσμα" του έτους 1054 μ.Χ.