«Ο χρόνος ο αληθινός σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος, ο χρόνος ο αληθινός είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός» κατά Σαββόπουλο, βρίσκεται στον πυρήνα του μυθιστορήματος του Νίκου Βιτωλιώτη «Σαραντακάτι καλοκαίρια» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.

Ο αναγνώστης, μέσα από την ιστορία του Δημήτρη Γανώτα, συνειδητοποιεί ότι ο χρόνος τρέχει και δεν περιμένει. Ο Γανώτας, πρώην τραπεζικός υπάλληλος καριέρας και νυν άνεργος, έκανε την επανάστασή του γύρω στα σαράντα του και μετά από περίπου τρία χρόνια κάνει τον απολογισμό της ζωής του, ενώ βρίσκεται σε οικογενειακές διακοπές σε πολυτελές resort. Το ανέμελο παιδί των '70s, ο ανασφαλής έφηβος των '80s, το ανερχόμενο αλαζονικό στέλεχος των '90s και ο οικογενειάρχης των '00s προσπαθεί να καταλάβει αν η ζωή που έζησε και που ακόμα ζει είναι αυτή που ο ίδιος επέλεξε ή αν χάθηκε κάπου στην πορεία. Μαζί του και η σύζυγός του Μυρσίνη Καρέλλα (που παλεύει με τα δικά της τέρατα) και τα δυο τους παιδιά που ζουν μια ζωή πολύ διαφορετική από αυτή που έζησαν οι γονείς του κι εκείνος σαραντακάτι χρόνια πριν.

Ο Δημήτρης Γανώτας ανατρέχει σε περασμένα καλοκαίρια διαφόρων φάσεων της ζωής του. Μια παρέλαση αναμνήσεων και ξεχασμένων προσώπων έρχονται στην επιφάνεια και ξυπνάνε παλιούς πόθους και ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Το κορίτσι από το Καζακστάν, η Πριγκίπισσα των Τατάρων, όπως την αποκαλεί κι όπως τη φαντάστηκε στο όνειρό του (ή μήπως ξυπνητός;) είναι απλώς μια από τις αφορμές που ψάχνει.

Ένα νοσταλγικό και βαθιά ανθρώπινο βιβλίο για αυτά που είχαμε και χάσαμε.