«Αποκαλύφθηκε απόπειρα δολοφονίας, η οποία θα εκτελείτο στις 16 Ιουνίου κατά την άφιξή μου στη Σμύρνη οι πιο σημαντικοί δράστες συνελήφθησαν επ' αυτοφώρω και κρατούνται. Οι συλληφθέντες προέβησαν σε αποκαλύψεις. Ο Σαρή Εφέ, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ των οργανωτών, αναζητείται. Αναμφίβολα, ο Σαρή Εφέ ανήκει σε κάποια οργάνωση της Ιστανμπούλ και έχει συνεργάτες».

Από το κωδικοποιημένο μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ στον αστυνομικό διευθυντή της Ιστανμπούλ, Εκρέμ μπέη: «Ο Κεράτιος κάτω από τις πλαγιές του Κασίμπασα κυλούσε κατάλευκος σαν γάλα. Πάνω του μερικά σκάφη σαν σταχτιές κηλίδες... Θυμήθηκα την ήρεμη θάλασσα της Θεσσαλονίκης, το ατέλειωτο γαλάζιο που εκτείνεται από τον κόλπο προς τα ανοιχτά... Το μπαλκόνι του σπιτιού στη Θεσσαλονίκη νομίζω πως ήταν πολύ μεγαλύτερο από το μπαλκόνι αυτού του δωματίου... Στενοχωριέμαι όταν γράφω ''νομίζω''. Πώς μπορεί κάποιος να ξεχάσει την πόλη όπου γεννήθηκε, το σπίτι όπου μεγάλωσε; Φυσικά και δεν μπορεί, ωστόσο ο χρόνος σβήνει μία μία τις αναμνήσεις».

Βρισκόμαστε στο μελαγχολικό φθινόπωρο του 1926. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει καταρρεύσει ενώ η νεαρή Δημοκρατία προσπαθεί να ορθοποδήσει. Ένας άντρας βρίσκεται στο κέντρο όλης αυτής της αναταραχής. Ο Σεχσουβάρ Σαμί... Ο άνθρωπος που βρισκόταν στις πρώτες γραμμές της Ένωσης και Προόδου, ο κουρασμένος πλέον κομιτατζής. Μια ανελέητη μηχανορραφία φαίνεται να εξυφαίνεται γύρω του, ενώ πάντα το ίδιο ερώτημα κατατρώγει το μυαλό του: Το κράτος είναι ιερό ή ο άνθρωπος; «''Ο θάνατος ξεκινά με τη απώλεια των πόλεών μας''. Δε θυμάμαι ποιος είπε αυτή τη φράση, αλλά δυστυχώς είναι σωστή... Σωστή μεν, αλλά ελλιπής. Ο θάνατος ξεκινά με την απώλεια των πόλεών μας και ολοκληρώνεται με την απώλεια της πατρίδας μας».