Για δύο σχεδόν αιώνες η φωτογραφία, με το εύρος των εφαρμογών της και την απίστευτη ευχέρεια στην παραγωγή εικόνων, απασχολεί ποικιλοτρόπως τη συλλογική συνείδηση, ζυμώνοντας τη σχέση της με την ορατή πραγματικότητα μέσα από διαρκείς προκλήσεις και δοκιμασίες. Το δοκίμιο αυτό επιχειρεί, αναλύοντας αφενός την ιστορική μελέτη φυτών του Karl Blossfedt των αρχών του 20ού αιώνα και αφετέρου τα μεταμοντέρνα ψευδοφυτά του Joan Fontcuberta, να θέσει εκ νέου το ερώτημα της φωτογραφικής πραγματικότητας, βασισμένο στα συμφραζόμενα της κάθε περιόδου.

Καθώς οι αισθητικές τάσεις εναλλάσσονται, η ιστορία με την ιδεολογία εξακολουθούν να συνυφαίνονται ακόμη στενά και η εξέλιξη της τεχνολογίας καθιστά τη φωτογραφία πανταχού παρούσα όσο ποτέ άλλοτε, εξακολουθούν να εγείρονται τα εξής ζωτικά ερωτήματα: Γιατί αποδεικνύεται τόσο ανθεκτικός ο δεσμός της φωτογραφίας με την πραγματικότητα; Μπορεί ο δεσμός αυτός να διακοπεί, ενδεχομένως, από την post-photography που διεκδικεί να κολυμπά ελεύθερα στη θάλασσα των υπαρχουσών εικόνων, η στάθμη της οποίας ανεβαίνει επικίνδυνα; Είναι η νατουραλιστική πιστότητα της φωτογραφίας απλώς ένας καθρέφτης ή μήπως συγχρόνως και μια παγίδα; Ενδιαφέρεται κανείς πραγματικά να κοιτάξει πίσω από την κουρτίνα της αληθοφάνειας;