Στο έργο «Απιστία σχετική με την υπηρεσία» προσεγγίζεται το οικείο έγκλημα με βάση τη συστηματική ένταξή του στον Ποινικό Κώδικα. Εισαγωγικά, επιχειρείται η οριοθέτηση της σχέσης του εγκλήματος αυτού με τα εγκλήματα διαφθοράς και η νομοθετική εξέλιξη της ποινικής ρύθμισης, με παράλληλη αναφορά σε ανάλογες αλλοδαπές ρυθμίσεις. Ακολουθεί ο εντοπισμός και ο εννοιολογικός προσδιορισμός του εννόμου αγαθού που προσβάλλεται με το έγκλημα αυτό.

Στη συνέχεια επιχειρείται αρχικά η οριοθέτηση του εννοιολογικού εύρους του «δημοσίου υπαλλήλου», παρακολουθώντας κριτικά τις νομολογιακές παραδοχές μετά την ΑΠ Ολ 9/1998. Ελέγχοντας την υπερβολική διεύρυνση της σχετικής έννοιας στο άρθρο 263Α ΠΚ, σε βαθμό που διαστρεβλώνει την έννοια του «δημοσίου τομέα», προτείνεται στη μελέτη ο περιορισμός του πεδίου εφαρμογής της περ. ε' του άρθρου 263Α ΠΚ. Στην εννοιολογική προσέγγιση της «δημόσιας περιουσίας» με την οργανική της έννοια, ως στοιχείου της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος, προτείνεται η αποδοχή ως δημόσιας περιουσίας κάθε φορέα που αναγράφεται στο Μητρώο Υπηρεσιών και Φορέων της Ελληνικής Διοίκησης του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.

Ιδιαίτερη ερμηνευτική σημασία στην ανάπτυξη του εγκλήματος κατέχει η εννοιολογική οριοθέτηση των όρων «διαχείριση εσόδων και δαπανών». Κατά την κρατούσα άποψη στη θεωρία και νομολογία, στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 256 ΠΚ δεν υπάγεται οποιαδήποτε ζημιογόνα πράξη του δράστη, αλλά μόνον πράξεις που αφορούν στον προσδιορισμό, την είσπραξη ή τη διαχείριση εσόδων, ενώ πράξεις που αφορούν στη διαχείριση δαπανών υπάγονται στο άρθρο 390 ΠΚ. Κατά τον συγγραφέα, η πιο πάνω θέση ερμηνεύει το άρθρο 256 ΠΚ de lege ferenda και όχι de lege lata, διαστρεβλώνει το γραμματικό-λεκτικό νόημα της κείμενης διάταξης, αγγίζει τα όρια της απαγορευμένης αναλογικής εφαρμογής των ποινικών νόμων, παραβλέπει τη συστηματική σχέση των άρθρων 256 και 390 ΠΚ, ενώ η αναφορά στον ιστορικό νομοθέτη είναι ελλιπής.

Η ερμηνευτική προσέγγιση του εγκλήματος της απιστίας στην υπηρεσία ολοκληρώνεται με την εξέταση αναφυόμενων στη δικαστηριακή πρακτική δικονομικών ζητημάτων και την παρουσίαση της ρύθμισης που επιφυλάσσει στα εγκλήματα της (κοινής) απιστίας και της απιστίας σχετικής με την υπηρεσία το Σχέδιο Ποινικού Κώδικα της Επιτροπής Συμεωνίδου-Καστανίδου. Το έργο συμπληρώνεται με πλούσια βιβλιογραφία και αλφαβητικό ευρετήριο.