Σε μια εποχή ευρύτατων κοινωνικών και οικονομικών ανακατατάξεων σε εθνικό επίπεδο, ο χώρος της εκπαίδευσης επηρεάζεται από την εισαγωγή εκτεταμένων αλλαγών που επαναπροσδιορίζουν τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος. Σε αυτό το πλαίσιο, πρόσφατα επανήλθε δυναμικά στον εκπαιδευτικό χώρο η συζήτηση για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών. Το ζήτημα της αξιολόγησης αποτέλεσε πεδίο έντονης αντιπαράθεσης των εκπαιδευτικών φορέων τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ σημαδεύτηκε από σειρά αποτυχημένων κυβερνητικών πρωτοβουλιών. Η απουσία συναίνεσης οδήγησε το θέμα σε αποτελμάτωση. Το ελληνικό κράτος επιχείρησε να δώσει νέα ώθηση στη θεσμοθέτηση ενός αξιολογικού συστήματος του εκπαιδευτικού προσωπικού της χώρας με το Προεδρικό Διάταγμα 152/2013. Σε αυτό, ορίζεται πως ο θεσμός του Σχολικού Συμβούλου αποκτά κεντρικό ρόλο στην όλη προσπάθεια, αφού ενεργοποιείται ο ρόλος του ως αξιολογητή του παιδαγωγικού έργου των εκπαιδευτικών.

Η παρούσα ερευνητική προσπάθεια επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στη διερεύνηση των απόψεων Σχολικών Συμβούλων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης για το πλέγμα των ρόλων που υπηρετούν στο καθημερινό έργο τους σε σύνδεση με τις εξελίξεις στο ζήτημα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών. Η επαναφορά του θέματος στην εκπαιδευτική επικαιρότητα αποτελεί πρόκληση για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Παράλληλα, δημιουργεί πλήθος ερωτημάτων για επιμέρους πτυχές του, όπως η σκοπιμότητα της αξιολόγησης και οι πραγματικές δυνατότητες του εκπαιδευτικού συστήματος να υποστηρίξει στην πράξη αξιολογικές διαδικασίες. Σε αυτό το πλαίσιο, η διερεύνηση των απόψεων των Σχολικών Συμβούλων, ενός θεσμού που εξακολουθεί να αναζητά την ταυτότητά του, παρέχει ερευνητικά δεδομένα για ένα ζήτημα, στο οποίο η χώρα δεν κατόρθωσε να κάνει βήματα προς τα εμπρός τις τελευταίες τρεισήμισι σχεδόν δεκαετίες.