Ο Φώντας Κάπας, ιδιοκτήτης μιας μικρής βιοτεχνίας ρούχων, βουλιάζει στη δίνη μιας γενικευμένης κρίσης και η πόλη που περπατά μεταμορφώνεται συνεχώς. Το ρεύμα της παγκοσμιοποίησης έχει γεμίσει τους δρόμους της με εγκλωβισμένους μετανάστες και πρόσφυγες, οι οποίοι ζουν με τον μύθο της μεγάλης απόδρασης στην Ευρώπη. Οι άνεργοι και οι ανέστιοι προσπαθούν να επιβιώσουν και να βρουν ζωτικό χώρο. Τις νύχτες οι κατσαρίδες γεμίζουν τους δρόμους. Η Νέα Πόλη αγκομαχά από την τυφλή βία των απελπισμένων. Μέσα στο χάος του κόσμου ο Φώντας αισθάνεται ότι αναποδογύρισε το σύμπαν. Χάνει τις δουλειές. Του παίρνουν το σπίτι. Του κλέβουν την πατρίδα. Η πορεία του θα αλλάξει δραματικά όταν, τελικά, υπό το βάρος των χρεών, η βιοτεχνία θα κλείσει και η τράπεζα θα βγάλει το σπίτι του «στο σφυρί». Ένα πρωί θα βρεθεί στο παγκάκι και θα ξεκινήσει μια καινούρια ζωή στους δρόμους της Νέας Πόλης. Θα αναγκαστεί να επιβιώσει με συσσίτια, να ανασκαλέψει κάδους απορριμμάτων, να γίνει ένα με την πανίδα των απόκληρων και θα αναδείξει μια σκοτεινή πλευρά του όταν συμμετέχει σε μια ληστεία η οποία, χωρίς να το θέλει, καταλήγει σε φόνο.

Μια νύχτα, την ώρα που η ομίχλη απλωνόταν αργά κι ένα ματωμένο φεγγάρι κρεμόταν στον ουρανό ο Φώντας, κυνηγημένος και πληγωμένος, θα βρεθεί αιμόφυρτος, δίπλα σε κάδους σκουπιδιών. Το μίσος τον σκότωσε, είπε ο ιατροδικαστής που τον εξέτασε.

«Ναι, κάτι έρχεται» έλεγε η Νόρα, η γυναίκα του. «Κάτι τρομακτικό». Πού πάει ένας κόσμος όταν γκρεμίζονται όλες οι γέφυρες και παντού υψώνονται φράχτες; Ήταν η «Εποχή της Ρευστότητας». Ένας εφιάλτης του κοντινού μέλλοντος, με υλικά της δικής μας καθημερινότητας.