Ο κανόνας που λέει ότι "η ιστορία γράφεται από τους νικητές και τους ισχυρούς" έχει τις εξαιρέσεις του, με πιο κτυπητή την Ελληνική Ιστορία της δεκαετίας του '40 την οποίαν πέτυχε να "γράψει" και να επιβάλει η Αριστερά. Με την πέννα εκατοντάδων αριστερών ιστοριογράφων, τα γεγονότα της Αντίστασης και του Κατοχικού Εμφύλιου αλλοιώθηκαν και εξωραΐστηκαν και άλλα αποσιωπήθηκαν ή αναστράφηκαν, σε τέτοιο βαθμό ώστε να διδάσκεται μια κατασκευασμένη, φανταστική ιστορία της Κατοχής και της Αντίστασης.

Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, τον Σεπτέμβριο του 1943, το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου ονομάστηκε ψευδεπίγραφα "Ελεύθερος Μωριάς", παρά το ότι τους 12 μήνες που ακολούθησαν βίωσε τη διπλή Κατοχή των Γερμανών και των κομμουνιστών και είδε να χύνεται και από τους δυο πολύ αίμα αθώων παιδιών της.

Ο συγγραφέας με τόλμη, συνέπεια, διαύγεια και ιστορική ακρίβεια περιγράφει τα πραγματικά γεγονότα αυτής της περιόδου στον "Ελεύθερο Μωριά", αποκαλύπτοντας οδυνηρές και συγκλονιστικές αλήθειες για την προδοτική και εγκληματική δράση των ηγετικών στελεχών της Αριστεράς και των οργάνων τους.

Η "Αντίσταση" των κομμουνιστών της Ελλάδος στη σημαντική αυτή περιοχή αποκαθηλώνεται ως κομματική και πολιτικά σχεδιασμένη, μονοπωλιακή, αδίστακτη και αιματηρή. Στόχο τους είχαν να "πιάσουν την Πελοπόννησο που ήταν αδύνατη" σύμφωνα με τον Γιάννη Ιωαννίδη. Στην πορεία "πέρασαν από λεπίδι την αντίδραση", δηλαδή όσους αντιδρούσαν στην επιβολή "Λαϊκής Δημοκρατίας" μετά την σύμφωνα με τον αρχιδήμιο της Αργολιδοκορινθίας Θεόδωρο Ζέγκο (Στάθη ή Τριαντάφυλλο).

Τα σημάδια αυτής της Κομματικής Αντίστασης παρουσιάζονται αφτιασίδωτα στην Τραγωδία των Καλαβρύτων και σε δεκάδες άλλους τόπους μαζικής θυσίας αθώων πατριωτών -γράνες, γκρεμούς, τρύπες, καταβόθρες και ξεροπήγαδα- με κορυφαίους: Αγιονόρι, Αραχναίο, Αχλαδόκαμπο, Βαλτεσινίκο, Δημητσάνα, Δίδυμα, Ελληνοχώρι, Ζάχολη, Ζυγοβίστι, Καρυά, Κρανίδι, Λίμνες, Μιδέα, Μολάους, Σοφικό, Στιμάγκα, Τρίκαλα, Φενεό, που καθένας υπολείπεται της Πηγάδας του Μελιγαλά σε αριθμούς θυμάτων, αλλά την φθάνει και ενίοτε την ξεπερνά σε βαρβαρότητα που έδειξαν οι δολοφόνοι της Αριστεράς, φυσικοί και ηθικοί.

Το βιβλίο, με αυτή την παρουσίαση τεκμηρίων της Κόκκινης Τρομοκρατίας του 1943-'44 στον "Ελεύθερο Μωριά", βοηθά την ιστορική έρευνα μιας κομβικής περιόδου του εθνικού μας βίου. Αντικρούει καίριες πτυχές της παραπληροφόρησης που καλλιεργεί η αριστερή ιστοριογραφία. Ρίχνει λίγες αχτίδες φωτός στο σκοτάδι της λήθης, που έπεσε πυκνό στις δεκαετίες που πέρασαν και σκέπασε τη θυσία χιλιάδων αθώων στο βωμό των επιδιώξεων του ΚΚΕ!