Αν στην σημερινή Κίνα η δυστυχία των πολλών έχει ως εφαλτήριο τον εξοργιστικό πλουτισμό των λίγων, η σιωπή για τις δραματικές συνέπειες αυτής της κυνικής επιλογής αποτελεί ουσιαστικό διακύβευμα για την ομαλή πορεία των πραγμάτων. Σιωπή που την διακόπτουν μόνο, κάθε τόσο, οι βίαιες αντιδράσεις όσων δεν αντέχουν τις θλιβερές συνέπειες.

Λίγοι, ωστόσο, πνευματικοί άνθρωποι στην Κίνα έχουν επικεντρώσει το έργο τους στις δυσκολίες και τα βάσανα εκείνων που συνεχώς ξεβράζει στην παλιρροιακή της πορεία η σύγχρονη αυτή σινική εκδοχή «πρωταρχικής συσσώρευσης». Η Τσι Λι, απο την πρώτη της νουβέλλα έως σήμερα, αποτελεί εντυπωσιακή εξαίρεση καθώς μέσα απο την ιατρική της πρακτική στο Νοσοκομείο της Γουχάν γνωρίζει απο πρώτο χέρι τα θύματα της «νέας πορείας». Σκορπισμένα σε περιοδικά κι εφημερίδες τα κείμενά της -που μοιάζει να βγαίνουν απ τον ιδρώτα και τις πίκρες των ανθρώπων που αποτελούν τους ήρωές τους - έχουν εκδοθεί στην Συλλογή έργων της Τσι Λί, σε επτά τόμους, με πάνω από δέκα επανεκδόσεις.

Απο την Συλλογή αυτή επιλέχτηκαν και οι δύο νουβέλλες που παρουσιάζονται στο βιβλίο. Στην πρώτη απο τις δύο νουβέλλες, [Είσαι ένα ποτάμι], η ζωή μιας γυναίκας ως τον πρώϊμο θάνατό της - ζωή γεμάτη πίκρες και βάσανα με λιγοστές μόνο στιγμές χαράς - αποδεικνύεται ο ζοφερός δείκτης της τραγωδίας μίας ολόκληρης χώρας, στον δρόμο για την συγκρότηση της ουτοπικής πολιτείας που είχαν εξαγγείλει κι επιχειρούσαν να υλοποιήσουν, αδιαφορώντας για το τίμημα, οι επαναστάτες ηγέτες της.

Η δεύτερη νουβέλλα [Μια Βασανισμένη Ζωή], περιγράφει μια μέρα απο ζωή του Γιν Τσιαχόου, ειδικευμένου εργάτη σ ένα πρότυπο κρατικό μεταλλουργικό εργοστάσιο της Γουχάν, της ιστορικής μεγαλούπολης στις δύο όχθες του Μεγάλου Ποταμού. Μέσα απο τις γραμμές της, ο Γιν Τσιαχόου αποδεικνύεται το πιο οδυνηρό αλλά και ανθρώπινο σύμβολο όλων εκείνων που αφέθηκαν οριστικά έξω απο τις προσδοκίες που εξαγγέλθηκαν για λογαριασμό τους.