Μέσα σε είκοσι χρόνια, η ελληνική κοινωνία μεταβλήθηκε, από μια σχετικά ομοιογενή θρησκευτικά, πολιτισμικά, κοινωνικά, κοινότητα, σε "πολυπολιτισμική", ενώ η μαζική είσοδος μεταναστών μετέβαλε ριζικά και την κοινωνική σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας. Στις ανειδίκευτες εργασίες, την οικοδομή, τη βιομηχανία, τη ναυτιλία και τη μισθωτή αγροτική εργασία οι Έλληνες εργαζόμενοι αντικαταστάθηκαν μαζικά από μετανάστες εργάτες.

Αυτές οι κοινωνικές μετατοπίσεις είχαν ως συνέπεια να στηριχθούν τα μεταναστευτικά ρεύματα όχι μόνο από τους επιχειρηματίες και τις κυβερνήσεις αλλά και από κατώτερα και μεσαία στρώματα. Μόνο όταν αρχίζει η κρίση στην Ελλάδα και η μαζική εγκατάσταση μεταναστών δημιουργεί πλέον μεγάλα κοινωνικά προβλήματα στις γειτονιές, στην εκπαίδευση και στα νοσοκομεία, αρχίζουν να μαζικοποιούνται φαινόμενα απόρριψής της, ακόμα και από εκείνους που μέχρι χθες τη θεωρούσαν "ευλογία", δεδομένου μάλιστα ότι αλλάζει και η φύση της, με μετανάστες, των οποίων η πολιτισμική και θρησκευτική ταυτότητα αποκλίνει δραματικά από εκείνη των Ελλήνων.

Αν όλα αυτά συνδυαστούν με τα αυξανόμενα μεταναστευτικά ρεύματα νέων και ειδικευμένων Ελλήνων, που εγκαταλείπουν την Ελλάδα, την ίδια στιγμή που η ελληνική κοινωνία γερνάει και οι θάνατοι ξεπερνούν πλέον τις γεννήσεις, το ζήτημα καθίσταται ακόμα πιο εκρηκτικό.

Δεν μπορούμε πλέον να αφήνουμε τη διαχείριση του ζητήματος στη "Χρυσή Αυγή", που αναπτύχθηκε πάνω στο έλλειμμα πολιτικής, ούτε βέβαια στους οπαδούς της διάλυσης του ελληνικού έθνους και των ανοικτών συνόρων. Εξάλλου ο ένας τρέφει τον άλλο. Η Ελλάδα κινδυνεύει, να μεταβληθεί σε μια χώρα-παρία, όπου οι Έλληνες ειδικευμένοι θα μεταναστεύουν και στη χώρα θα εισέρχονται ανειδίκευτοι εργαζόμενοι, χωρίς πολιτιστική συνάφεια με τον ελληνικό πληθυσμό.
Είναι καιρός λοιπόν να παρέμβουμε αποφασιστικά στο ζήτημα προτού παρέμβουν άλλοι... φασιστικά.