Ο λόγος του Παπαδιαμάντη συναντά τον Λόγο της Αγάπης σε ιστορίες αγάπης και ξενιτιάς. Ιστορίες πόνου και νοσταλγίας. Για κείνους που έφυγαν, για κείνους που μένουν, για κείνους που καρτερούν, για κείνους που "ξεπόνεσαν". Αναμονή, προσδοκία, ελπίδα, λήθη, απελπισία... όλα κρίνονται με μέτρο την αγάπη.

Διηγήματα με ήρωες απλούς, καθημερινούς, που ζουν δίπλα μας, κι άλλοι που διαβαίνουν απαρατήρητοι κουβαλώντας μέσα τους την ανείπωτη πίκρα της νοσταλγίας για τα φωτεινά τοπία μιας αλλοτινής ζωής... Ξένοι, φτωχοί, άστεγοι, απάτριδες, γυναίκες του πάθους, του πένθους, της καρτερίας, της χριστιανικής υπομονής, κόρες που καρτερούν τον έρωτα, τον γάμο, την επιστροφή του αγαπημένου που λείπει, τον αδελφό. Αντρες προδομένοι, πεινασμένοι γι αγάπη που σμίγουν για να πιουν σε καπηλειά τρώγοντας γιουβέτσια, και απουσία... μέσα στον τόσο θόρυβο του κόσμου σιωπή...Κι η ελπίδα της επιστροφής φόβος οριστικής απώλειας. Φόβος ενός διαρκούς επικείμενου ολέθριου μαντάτου, που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να γίνει ορατός. Όλη αυτή η βουβή ανάγκη της αγάπης και η θλίψη της ξενιτιάς δεν είναι παρά η ανάγκη κι η θλίψη του ίδιου Παπαδιαμάντη που μαράζωνε στην Αθήνα.

Τα διηγήματα της αγάπης και της ξενιτιάς του Αλέξανδου Παπαδιαμάντη, που περιλαμβάνονται στο παρόν βιβλίο μιλάνε για την Ελλάδα μιας άλλης εποχής, που κάποτε πιστέψαμε πως έφυγε, μα να βιώνεται ξανά το ίδιο οδυνηρή, το ίδιο πικρή αλλά συνάμα αδιόρατα και μελαγχολικά ελπιδοφόρα, για τούτο είναι πάντα επίκαιρα, όπως όλα τα κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μιλάνε για τον νόστο, την αγάπη και την ξενιτιά, τον ξένο, στην ερημιά του έρωτα αλλά και στην ίδια του την πατρίδα.