ΑΓΑΠΗ-ΦΡΟΝΤΙΔΑ-ΕΠΑΦΗ

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου, οι συγγραφείς αναλύουν τον αντίκτυπο της προωρότητας στην υπόλοιπη οικογένεια, τις συνέπειες για το ίδιο το παιδί και μια επισκόπηση της ίδιας της μονάδας πρόωρων νεογνών που υπάρχει για να τα βοηθήσει. Στο δεύτερο μέρος, η δρ. Μαρίνα Μάρκοβιτς περιγράφει την πορεία της στις νεογνολογικές μονάδες και πώς οι επιστημονικές της αντιλήψεις διαμορφώθηκαν από την παρατήρηση των μωρών και των οικογενειών της. Σε αυτό το μέρος αναπτύσσεται η βαθιά αυτοπεποίθηση της επιστήμονος που δεν προσαρμόζει τα δεδομένα στις προκαταλήψεις της αλλά αφήνει την παρατήρηση να οδηγεί τη σκέψη της. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος του βιβλίου, η δημοσιογράφος Τερέζια Μαρία ντε Γιόνγκ συμπληρώνει την εικόνα με μερικές ακόμα γενικές σκέψεις για την προσαρμογή του μωρού στο σπίτι και τις δυνατότητες αποφυγής πρόωρων τοκετών.

Το βιβλίο «Πρόωρα μωρά» αποτελεί μια συγκινητική καταγραφή (από την ίδια) της πορείας τής δρ. Μάρκοβιτς στις εντατικές μονάδες πρόωρων νεογνών και του τρόπου με τον οποίο κατέληξε να επαναστατικοποιήσει τη νεογνολογία. Συμπληρώνεται από τις σκέψεις τής συγγραφέως Τερέζια ντε Γιονγκ για τις ευρύτερες ανάγκες των οικογενειών που πρέπει να φροντίσουν τα πρόωρα γεννημένα μέλη τους και τις προόδους που έχει κάνει η ιατρική στο θέμα αυτό. Κυρίως όμως δίνει κουράγιο και θάρρος στους γονείς να αντιμετωπίσουν μια ομολογουμένως δύσκολη κατάσταση και να δημιουργήσουν τον απαραίτητο δεσμό με τα πρόωρα μωρά τους, διότι χωρίς αυτόν οι μικροί αυτοί άνθρωποι θα δυσκολευτούν να αναπληρώσουν «το χαμένο έδαφος».

Το βιβλίο είναι ένα μικρό διαμάντι, και στις σελίδες του αποτυπώνονται δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες. Η μία ανήκει στη δημοσιογράφο Τερέζια Μαρία ντε Γιονγκ, η οποία αναλύει τις καταστάσεις που αφορούν τόσο στο παιδί όσο και στους γονείς του (ψυχολογικά, ιατρικά και κοινωνικά ζητήματα), προσφέροντας συνοπτικά όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται οι γονείς για να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο γεγονός.

Η καρδιά όμως του βιβλίου είναι η (καινοτόμος) οπτική γωνία της νεογνολόγου Μαρίνα Μάρκοβιτς, η οποία μέσω της εξιστόρησης της εμπειρίας της από τα τμήματα νεογνών (όπου εργάστηκε), μας περιγράφει τη διαμόρφωση της πρακτικής της, η οποία κατέληξε να χαρακτηρίζεται «μέθοδος Μάρκοβιτς», χωρίς η εμπνεύστριά της να είχε ποτέ τέτοια πρόθεση. Η κ. Μαρίνα Μάρκοβιτς είναι ένα άτομο προικισμένο όχι μόνο με το χάρισμα του επιστήμονα που έχει την ικανότητα να παρατηρεί χωρίς να αποφεύγει το νόημα που προκύπτει από την εμπειρία, αλλά διαθέτει και μια ατρόμητη καρδιά η οποία, παρά τον πόλεμο που δέχτηκε από πολλούς, αρνήθηκε να θέσει σε δεύτερη μοίρα την ανθρώπινη διάσταση των μωρών που φρόντισε. Είμαι σίγουρος ότι τα πρόωρα μωρά όλου του κόσμου θα την ευγνωμονούν διότι ανάγκασε τον κόσμο να τα δει σαν ανθρώπους και όχι σαν ατυχήματα της φύσης.