Η παρούσα μελέτη εγγράφεται στο ευρύτερο γνωστικό πεδίο των ερευνών για την αναπηρία (Disabilities) και τη θεατροπαιδαγωγική (Theatre Pedagogy), με στόχο τη διερεύνηση της χρήσης και της χρησιμότητας διάφορων θεατροπαιδαγωγικών πρακτικών στην εκπαίδευση ατόμων με ειδικές (εκπαιδευτικές) ανάγκες [ΑμΕ(Ε)Α], έτσι όπως προτείνεται η εφαρμογή τους από τα σύγχρονα Διαθεματικά Ενιαία Πλαίσια Προγραμμάτων Σπουδών (ΔΕΠΠΣ) και τα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών (ΑΠΣ), που υλοποιούνται στην ελληνική Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση (ΕΑΕ). Μεταξύ άλλων, ο λόγος εστιάζεται στη συμβολή των θεατροπαιδαγωγικών πρακτικών στην εκπαίδευση μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες (με ειδική μνεία στο σύνδρομο διαταραχής ελλειματικής προσοχής-υπερκινητικότητας), μαθητών με κινητικές δυσκολίες, με ελαφριά, μέτρια και βαριά νοητική καθυστέρηση, με "ιδιαίτερα χαρίσματα και ταλέντα", με κώφωση ή βαρηκοΐα, με τύφλωση ή περιορισμένη όραση και με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένου του φάσματος του αυτισμού.

Συζητούνται οι ειδικοί εκπαιδευτικοί στόχοι, που θέτει το κάθε ΔΕΠΠΣ και ΑΠΣ για καθεμιά ξεχωριστά από τις προαναφερθείσες κατηγοριοποιημένες ομάδες ΑμΕ(Ε)Α, και πώς οι στόχοι αυτοί δύνανται να πραγματοποιηθούν μέσω θεατροπαιδαγωγικών πρακτικών, λαμβάνοντας υπόψη τα ειδοποιά γνωρίσματα του θεάτρου, τις πηγές της δυναμικής του και τα ευεργετικά του αποτελέσματα σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Πέραν των γενικότερων και των ειδικότερων πλεονεκτημάτων της εφαρμογής της θεατροπαιδαγωγικής στις εν λόγω πληθυσμιακές ομάδες μαθητών, συζητούνται οι απαραίτητες προσαρμογές που απαιτούνται κάθε φορά, οι περιορισμοί που υφίστανται, όπως και οι ποιότητες που χρειάζεται να διαθέτει ένας εκπαιδευτικός, προκειμένου να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά τη θεατροπαιδαγωγική στην ΕΑΕ.