Μια μέρα στο Νοσοκομείο Θ.
Μια μέρα με χιόνι, στο Νοσοκομείο Θ.
Μια μέρα σαν αυτή του Ιβάν Ντενίσοβιτς τον Σολζενίτσιν. Μια μέρα λευκή. Ένα νοσοκομείο μέσα στον κάμπο, όπου οι άρρωστοι και οι πονεμένοι καταφεύγουν ζητώντας θεραπεία και παρηγοριά και συγχρόνως ένα εργοτάξιο με τους «πάνω» και τους «κάτω», τους διευθυντές και τους βοηθούς, τις νοσοκόμες και τις μαγείρισσες, σαν σε θίασο κουρδισμένο με πολλή δουλειά και πολύ κέφι για ζωή.
Μια ιστορία μισή - Μια αλήθεια ολόκληρη - Μια επανάληψη
Είναι οι ιστορίες που διηγείται ο μικρασιάτης πρόσφυγας Ταξιάρχης Φωκιανός στο γιο του Κωνσταντίνο, από τον... τάφο.
Ιστορίες μισές, αλλά αλήθειες ολόκληρες, που δεν πρόφτασε να του τις διηγηθεί ζώντας, τις περιπέτειές του και τους καη¬μούς, αλλά και τις ενοχές και τα λάθη του, που δεν είναι μόνο δικά του, αλλά και όλων των συγκατοίκων του... στο χώμα.
Η «χρυσή» νεολαία
Η «νεολαία» μιας σχολικής φωτογραφίας του 1946...
Το Σχολείο. Η πλατεία. Τα διαλείμματα. Τα συσσίτια της Ούνρα. Τα κουνούτα και ο κουνουτογιατρός. Το θέατρο στο σχολείο. Χαιρετισμοί και Μεγάλη Εβδομάδα. Τα πανηγύρια. Δρα¬γάτες στ' αμπέλια. Κατσικοβοσκοί. Ο βάλτος και τα τουβλοκάμινα. Η «νεολαία» αυτή της Κατοχής και του Εμφυλίου, που αναζητάει δουλειά, να χρησιμοποιήσει τα χέρια της και ονειρεύεται να αλλάξει τον κόσμο.
