Ο τόμος αυτός εστιάζει σε δύο «αντικείμενα» μελέτης των θεωρητικών επιστημών, τα οποία είναι φορτισμένα θετικά ως κοινωνικές αξίες: τον πολιτισμό και την εκπαίδευση. Στο πλαίσιό του αναλύονται οι τρόποι με τους οποίους οι (πολιτειακοί) θεσμοί του Μουσείου και του Σχολείου «διαχειρίζονται» τον «υλικό» πολιτισμό (ή το «περιεχόμενό» του) κοινωνώντας τον σε διαφορετικές ομάδες κοινού. Τα κείμενα του αφορούν στους κυριότερους θεσμούς των κοινωνιών της νεοτερικής, πρωτίστως, Δύσης μέσω των οποίων το Κράτος και η οργανωμένη και θεσπισμένη Κοινωνία επιχειρούν να «μεταβιβάσουν», να διδάξουν, να παρουσιάσουν και να προβάλουν τον πολιτισμό και την κουλτούρα τους (ή ό,τι «επιλέγουν» να θεωρείται από τα άτομα και την κοινή γνώμη ως πολιτισμός και κουλτούρα τους).

Θέμα, λοιπόν, των κειμένων αυτού του βιβλίου αποτελεί η εκπαίδευση και ο πολιτισμός στη μεταξύ τους διαπλοκή, στο πλαίσιο της οποίας η πρώτη (εκπαίδευση) υπηρετεί την ανάγκη (της κοινωνίας και της πολιτείας / του κράτους) να μυήσει τα άτομα σε ένα τμήμα του περιεχομένου του δεύτερου (πολιτισμός), ή, έστω, να επικοινωνήσει κάποια περιεχόμενά του ή σημεία του στον ανήλικο (βλ. μέσω του Σχολείου) και στον ενήλικο (βλ. μέσω του Μουσείου) πληθυσμό.

Στις αναλύσεις που φιλοξενούνται στις σελίδες του διαπλέκεται το γενικό με το ειδικό-περιπτωσιολογικό και η θεωρητική προσέγγιση με τη μελέτη περιπτώσεων, ενώ καλύπτεται ένα ευρύ φάσμα γνωστικών πεδίων από την Ιστορία και Διαχείριση των Συλλογών Τέχνης, τη γενική Μουσειολογία έως και την πολιτιστική εκπαίδευση που αφορά το ελληνικό δευτεροβάθμιο Σχολείο.