Το παρόν έργο «Κοινόχρηστοι χώροι. Στο Δημόσιο και το Ιδιωτικό Δίκαιο»» έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό, το οποίο είναι και το πλεονέκτημά του: εξαντλεί το θέμα του. Κατ'αρχάς γίνεται μία βασική διάκριση μεταξύ κοινοχρήστων χώρων δημοσίου δικαίου και κοινοχρήστων χώρων ιδιωτικού δικαίου. Στην πρώτη περίπτωση, αποσαφηνίζεται ο όρος εννοιολογικά και γίνεται πλήρης καταγραφή της νομοθεσίας (π.χ. Αστικός Κώδικας, Κώδικας Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας, Νέος Οικοδομικός Κανονισμός κ.ά.).

Επιχειρείται μία ιστορική αναδρομή στη δημιουργία των κοινοχρήστων χώρων, πώς επετεύχθη η δημιουργία τους (εισφορά γης, ρυμοτομική απαλλοτρίωση κ.λπ.), αναλύονται τα ιδιαίτερα δικαιώματα επί των κοινοχρήστων (μίσθωση, δουλείες), τι προβλέπεται νομοθετικά για τις κατασκευές στους κοινόχρηστους χώρους, τι γίνεται σε περίπτωση αναδιάταξής τους ή κατάργησής τους. Πώς προστατεύονται; Τι προβλέπεται για τους χώρους πρασίνου, τους κοινωφελείς, τις οδούς, τα πεζοδρόμια, τις πλατείες, τα άλση, τα πάρκα, τα ύδατα, τον αιγιαλό, τα δάση; Ποιο είναι το καθεστώς των κοινοχρήστων χώρων στους οικοδομικούς συνεταιρισμούς;

Η δεύτερη περίπτωση, δηλαδή οι κοινόχρηστοι χώροι του ιδιωτικού δικαίου, προβληματίζει σχεδόν όλους τους πολίτες. Ποιοι είναι οι κοινόχρηστοι χώροι πολυκατοικίας; Ποια τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των ιδιοκτητών; Ποιες οι αξιώσεις τους σε περίπτωση προσβολής των δικαιωμάτων τους επί των κοινοχρήστων; Τι γίνεται με την πυλωτή; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα -και άλλα πολλά- δίνει απαντήσεις τόσο από νομοθετική, όσο και από θεωρητική και νομολογιακή άποψη το παρόν βιβλίο, που αποτελεί μία αξιόλογη μονογραφία, στην οποία θα ανατρέχει όποιος ασχολείται με τα θέματα των κοινοχρήστων χώρων.