Ο καβαφικός Εμονίδης είναι ο προσφιλής εταίρος ενός ποιητή ερωτοπαθούς, αλλά είναι επίσης «όνομα ψιλόν» που έγινε η αιτία να γραφτούν στίχοι «θερμοί, συγκινημένοι».

Στις ποιητικές αναζητήσεις του, πάντως, ο George Le Nonce περνά από την φρίκη της οικογένειας (ενότητα πρώτη: εξ ιδίων τα αλλότρια) στην ειρκτή του εφιάλτη (ενότητα δεύτερη: θεός να μην το κάμη), από την αυταπάτη του έρωτα (ενότητα τρίτη: αμάχανον όρπετον) στην πραγματικότητα του δράματος (ενότητα τέταρτη: επί σκηνής)? τρομάζει αντιμέτωπος με το χρόνο (ενότητα πέμπτη: τα επικείμενα), καταφεύγει επί ματαίω στην αυτοαναφορικότητα της ποίησης (ενότητα έκτη: κόρακας κοράκου μάτι) και καταλήγει κεχηνώς μπροστά στην οίηση των ποιητών (ενότητα έβδομη: ποιός άδοξος ποιητής), χωρίς ποτέ να συναντά τον Εμονίδη, που παραμένει ως το τέλος εμμονικά απών.