Η Αθήνα της μιας διαδρομής κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα γερμανικά το 2010, από τις εκδόσεις Χάνζερ.
Όταν σκέφτηκα να το εκδώσω και στα ελληνικά, ομολογώ ότι δίστασα στην αρχή. Δεν είναι αυτονόητο ότι ένα βιβλίο γραμμένο για ξένους παρουσιάζει ενδιαφέρον και για τον Έλληνα αναγνώστη. Αν πείστηκα τελικά αυτό οφείλεται σε τρεις λόγους.
Ο πρώτος είναι η αγάπη μου για τον Ηλεκτρικό. Κανένα άλλο μέσο συγκοινωνίας στην Αθήνα δε μου δίνει τόση χαρά όσο μια διαδρομή με τον Ηλεκτρικό. Πιστεύω μάλιστα ότι την αγάπη μου για τον Ηλεκτρικό τη μοιράζομαι με ένα μεγάλο μέρος των Αθηναίων.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αυτή η «μία διαδρομή», από τον Πειραιά στην Κηφισιά, δεν είναι μόνο ο πιο σύντομος δρόμος για να ανακαλύψει κανείς την Αθήνα αλλά και για να γνωρίσει την κοινωνική διαστρωμάτωσή της. Από το λιμάνι του Πειραιά ώς τις μεγαλοαστικές συνοικίες του Αμαρουσίου και της Κηφισιάς, ο επιβάτης του Ηλεκτρικού έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα που κατοικούν στην πρωτεύουσα.
Ο τρίτος λόγος είναι η σχέση μου με τον ήρωά μου, τον αστυνόμο Κώστα Χαρίτο. Εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια περιγράφω την Αθήνα μέσα από το δικό του βλέμμα και τις διαδρομές του. Σκέφτηκα, λοιπόν, να μπω σε μια κόντρα μαζί του και να περιγράψω την Αθήνα από τη δική μου οπτική και μέσα από τον Ηλεκτρικό που τόσο αγαπώ.
Αφήνω σε όσους αναγνώστες των μυθιστορημάτων μου διαβάσουν και αυτό το βιβλίο, να κρίνουν ποιος από τους δυο μας περιγράφει την Αθήνα καλύτερα.