Ένα εικαστικό-ποιητικό ταξίδι προσφέρει αυτό το βιβλίο με εικόνες-συνθέσεις που δημιουργούν μικρές «ζωντανές πραγματικότητες», που κόβονται-τέμνονται στο χρόνο και αποκτούν μια χρονικότητα που ουσιαστικά είναι α-χρονικότητα, αισθητική και αφηγηματική. Αφηγηματική γιατί κάθε σπιτάκι δημιουργεί έναν τύπο αφήγησης γύρω από τον άξονα που κινείται κάθε φορά, είτε πρόκειται για ανθρώπους ή τοπία.

Πρωταγωνιστές στο φωτογραφικό έργο της Αλκαλάη είναι τα «σπίτια» που εγκαταλείπουν την εστία τους, το εσωτερικό του εργαστηρίου του καλλιτέχνη, για να γίνουν ανέστιοι πλάνητες που περιηγούνται στον αστικό ιστό, στήνοντας έτσι μια αφήγηση που πλέκεται γύρω από τόπους (το νεκροταφείο, την εκκλησία, τα ερείπια) και πρόσωπα (τον μετανάστη, τον τοξικομανή, τα παιδιά) που συναντούν στην πορεία τους. Η Αλκαλάη εκτοπίζει το εντός του οίκου στο εκτός της πόλης και μετατρέπει την οικειότητα του σπιτιού-καταφυγίου σε μια ανοίκεια επιθυμία για διασπορά. Θέτει τα σπίτια αυτά σε μια διαρκή μετάβαση από το αστικό κέντρο στο φυσικό τοπίο, από τη γαλήνη της εξοχής και της θάλασσας στην αναταραχή των σύγχρονων αθηναϊκών δρόμων, επινοώντας μια ευκαιρία για εξερεύνηση, επαφή και επικοινωνία. Το σπίτι καθίσταται έτσι μια μεταφορά της σχέσης του αντικειμένου-έργου τέχνης με το χώρο που το περιβάλλει και της στενής και αδιάκοπης αλληλεπίδρασης μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο.