Η κοινωνία της Βαϊμάρης είχε πάμπολλες ευκαιρίες να έρθει σε επαφή με το ελληνικό πνεύμα είτε μέσω του θεάτρου, είτε μέσω των περιοδικών με τα ελληνικά ονόματα και πολλές φορές ελληνικά θέματα. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον και αγαπητό θέμα συζήτησης στην πόλη αποτελούσαν, βέβαια, και οι αυτοσχέδιες ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις, που διοργάνωνε κυρίως ο Γκαίτε αυστηρά για την Αυλή, και οι οποίες πολύ συχνά είχαν θέμα από την αρχεία Ελλάδα. Τέτοια γεγονότα αποτελούσαν θέματα συζητήσεων για μήνες στη μικρή πόλη και καταγράφονταν και σχολιάζονταν σε προσωπικές σημειώσεις και επιστολές. Το πλούσιο και ποικίλο σχετικό υλικό θα μπορούσε να το κατατάξει κανείς σε δύο μεγάλες κατηγορίες, κείμενα στα οποία η αναφορά στο ελληνικό στοιχείο γίνεται μέσα σε ένα ανάλαφρο πλαίσιο και κείμενα στα οποία το ελληνικό στοιχείο αποτελεί αντικείμενο βαθύτερου στοχασμού και φιλολογικών συζητήσεων. Ωστόσο, και οι δύο κατηγορίες παρέχουν πολύτιμο υλικό που αλληλοσυμπληρώνει την εικόνα της πρόσληψης του ελληνικού στοιχείου από τους κατοίκους της Βαϊμάρης. Το χρονικό πλαίσιο που εξετάζεται είναι τα εξήντα περίπου χρόνια που οριοθετούνται από την άφιξη του Γκαίτε στην πόλη το 1775 μέχρι τον θάνατό του το 1832. Σκοπός αυτού του βιβλίου, λοιπόν, είναι να δοθούν και να σχολιαστούν αυτά τα κείμενα στον σημερινό αναγνώστη με όλη τους τη φρεσκάδα και αμεσότητα, ανεξάρτητα από τη συχνά μονόπλευρη οπτική τους.

Το βιβλίο αυτό θα έχει επιτύχει τον στόχο του αν ο μεν ερευνητής ανακαλύψει μικρότερα ή μεγαλύτερα άξια για περαιτέρω έρευνα θέματα, ο απλός αναγνώστης αισθανθεί ότι κάνει ένα γοητευτικό ταξίδι στον χρόνο, ιδιαίτερα δε αν ο έλληνας αναγνώστης νιώσει οικεία, σαν να βρίσκεται στην πατρίδα του, και αντιληφθεί γιατί η Βαϊμάρη προσέλαβε στα γερμανικά γράμματα την προσωνυμία «Αθήνα της Γερμανίας» και οι κάτοικοι της πόλης υπερηφανεύονταν ότι είναι οι «Αθηναίοι της Γερμανίας».