Με αυτό ακριβώς μας φέρνουν αντιμέτωπους τα υποκείμενα που αποκαλούμε τοξικομανείς. Μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα όρια των δυνατοτήτων μας. Μας φέρνουν αντιμέτωπους με την αμετάκλητη διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στις λέξεις και την απόλαυση, ανάμεσα στη γλώσσα και το ζωντανό σώμα. Η κλινική της τοξικομανίας, με τις αποτυχίες της, τα αδιέξοδά της, τις επαναλήψεις της, μας μαθαίνει ότι υπάρχει πάντοτε μια επιπλέον απόλαυση, μια απόλαυση πέρα από τα ανθρώπινα όρια. Αυτή η απάνθρωπη απόλαυση δεν είναι θεραπεύσιμη και το ζήτημα που τίθεται είναι αν η ψυχανάλυση μπορεί να μας βοηθήσει ώστε να την εξανθρωπίσουμε κάπως.
Πιερ Μαλανγκρό, Για την ψυχαναλυτική κλινική της τοξικομανίας
Η τοξικομανία δεν αποτελεί λύση στο σεξουαλικό ζήτημα αλλά περισσότερο φυγή μπροστά στη διερεύνηση αυτού του ζητήματος. Αν θέλαμε να βρούμε μια κατηγορία για να εντάξουμε την τοξικομανία, αντίστοιχη της διάκλεισης στην ψύχωση, θα μπορούσαμε ίσως να επικαλεστούμε την ανυποταξία - την ανυποταξία στη σεξουαλική θητεία.
Ζακ-Αλέν Μιλέρ, Κλείσιμο της Ημερίδας
«Τοξικομανία και αλκοολισμός (Toxicomania y Alcoolismo) είναι το όνομα ενός δικτύου του Φροϋδικού πεδίου που συγκροτήθηκε στη Λατινική Αμερική και στην Ευρώπη. Στο δίκτυο συμμετέχουν όσοι ενδιαφέρονται για την κλινική των εξαρτήσεων και εργάζονται σε εξειδικευμένα ιδρύματα ή κέντρα. Σε πολλές πόλεις της Ευρώπης (Βαρκελώνη, Μαδρίτη, Βρυξέλλες, Ρέν, Μπορντώ, Αθήνα κ.ά) διοργανώνονται σεμινάρια, ομάδες κλινικών ερευνών και ημερίδες που έχουν ως αντικείμενο την κλινική της τοξικομανίας και των εξαρτήσεων γενικότερα, συγκροτώντας έτσι μια διεθνή κοινότητα εργασίας. Το γεγονός ότι το δίκτυο εντάσσεται στο Φροϋδικό πεδίο σημαίνει ότι συμμετέχει στην επεξεργασία μιας κλινικής άξιας της διδασκαλίας του Ζακ Λακάν. Ο παρών τόμος περιέχει ορισμένα σημαντικά θεωρητικά άρθρα ψυχαναλυτών της Παγκόσμιας Εταιρείας Ψυχανάλυσης (Π. Ε. Ψ.) για την κλινική της τοξικομανίας - που αποτελούν σημεία αναφοράς για όσους εγγράφουν την εργασία τους στο λακανικό προσανατολισμό όπως τον διαμορφώνει τα τελευταία τριάντα χρόνια ο Ζακ-Αλέν Μιλέρ -, καθώς και κλινικές περιπτώσεις.»
