Το βιβλίο αυτό είναι βιβλίο πολεμικής. Προειδοποιεί για οτιδήποτε θα μπορούσε να αποτελέσει, όπως ήδη συχνά συνέβη, μια εναρμόνιση της ψυχανάλυσης με τους θεσμούς, με την ψυχιατρική ή με ένα σύστημα αποστεωμένης γνώσης. Για τον αναλυτή, η θεωρία είναι δυνατόν να παίξει τον ρόλο άμυνας απέναντι σ’ αυτά που λέει ο αναλυόμενος, σε ό,τι απρόοπτο φέρνει και απέναντι στην περιπέτεια που ο αναλυτής οφείλει να ζήσει μαζί του.

Mερικές φορές ο Φρόυντ έχει μιαν άλλη αντίληψη για τη θεωρία. Tην κατανοεί ως ελεύθερο δοκίμιο, ως επινόηση. Η Mωντ Mαννονί στηρίζεται σε ένα τμήμα της διδασκαλίας του Λακάν, όπως επίσης και στον Γουίννικοτ, για να απορρίψει την θεμελίωση της διάγνωσης στη βάση ψυχιατρικών κριτηρίων, για να ξεδιαλύνει τη σύγχυση ανάμεσα σε ψυχανάλυση παιδιών και προφύλαξη, και να αναζητήσει μιά πρακτική που αφήνει ευρύ πεδίο στο φαντασιακό, χάρη σε «έναν χώρο παιχνιδιού».