Τα κείμενα του Έντμουντ Γουίλσον που συνθέτουν αυτή την έκδοση είναι πέντε από τα πιο αντιπροσωπευτικά του κριτικού του έργου -κείμενα για την καταγωγή, την εξέλιξη και το μέλλον της ποίησης, για την προσέγγιση της λογοτεχνίας από «ιστορική» άποψη, για τη σχέση ανάμεσα στο μαρξισμό και τη λογοτεχνία, για τη σημασία των συχνά προοδευτικών πολιτικών θέσεων του «αντιδραστικού» Φλωμπέρ, για την αμφιλογία στο έργο του Xένρυ Tζαίημς.

Όπως σημειώνει ο Nτέιβιντ Λοτζ, η κριτική προσέγγιση του Γουίλσον μπορεί να χαρακτηρισθεί «σαν ένα είδος εμπειρικής περιγραφικής ιστορίας της λογοτεχνίας». Aκριβώς αυτή η ιδιότητα κάνει τον Γουίλσον ιδιαίτερα προσιτό στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, η θαυμαστή ικανότητα που έχει να «μετατρέπει οτιδήποτε εξετάζει, όσο αφηρημένο κι αν είναι, σε αφήγημα». Χωρίς αυτό να αποβαίνει εις βάρος της ουσίας του έργου του, ο Γουίλσον έχει ένα γλαφυρό και ήπιο διδακτικό ύφος που κερδίζει ακόμη και τον «ειδικό» αναγνώστη, τον «παρασύρει» και τον «εμπλέκει» σε μια ιδιότυπη κριτική ιστορία ή «μυθιστορία». Ο ακαδημαϊσμός του είναι άγνωστος: ποτέ δεν μιμείται πιστά τα ιδεολογικά και μεθοδολογικά του πρότυπα (που δεν είναι λίγα), αλλά συχνότατα τα αμφισβητεί ή τα συνθέτει με σπάνια πρωτοτυπία, αρθρώνοντας έναν καθαρό κριτικό λόγο.