Η βιβλιογραφία στην Ελληνική γλώσσα όσον αφορά στην Διοίκηση Οργανισμών Κοινωνικής Πρόνοιας τόσο του δημόσιου όσο και του εθελοντικού, μη κερδοσκοπικού τομέα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η συγγραφή του παρόντος βιβλίου αποσκοπεί στην κάλυψη αυτού του κενού.

Η συγκυρία της οικονομικής κρίσης και της προσπάθειας ριζικής διοικητικής μεταρρύθμισης της χώρας, επιβάλλει την ουσιαστική βελτίωση της διοίκησης των Κοινωνικών Υπηρεσιών. Η χρηστή επαγγελματική διοίκηση είναι απαίτηση και προσδοκία της κοινωνίας, των εξυπηρετούμενων πολιτών αλλά και των οικονομικών χορηγών των οργανισμών του εθελοντικού μη κερδοσκοπικού τομέα.

Θεωρείται αυτονόητο ότι η διοίκηση των Κοινωνικών Υπηρεσιών στηρίζεται και χρησιμοποιεί θεωρίες, έννοιες και τεχνικές που εφαρμόζονται τόσο στο δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό κερδοσκοπικό τομέα. Όμως πρέπει να είναι προσανατολισμένη στον ιδιαίτερο ρόλο των Κοινωνικών Υπηρεσιών για την επίλυση κοινωνικών προβλημάτων και την ικανοποίηση ανθρώπινων αναγκών.

Ένα κρίσιμο ερώτημα σχετικά με τη διοίκηση των Κοινωνικών Υπηρεσιών είναι το τι είναι διαφορετικό στη διοίκησή τους σε σχέση με άλλους τομείς στο δημόσιο και τον ιδιωτικό κερδοσκοπικό τομέα. Η απάντηση δεν είναι απλή ούτε εύκολη. Οι γενικές βασικές αρχές διοίκησης ισχύουν τόσο για τον κερδοσκοπικό όσο και για τον εθελοντικό τομέα. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να τονιστεί η ιδιαιτερότητα των Κοινωνικών Υπηρεσιών ως προς την αποστολή, τις αξίες και παραδοχές στη λειτουργία τους.

Η παροχή υπηρεσιών σε όλο σχεδόν το φάσμα των οργανισμών κοινωνικής πρόνοιας, υγείας, ψυχικής υγείας, δημόσιας υγείας, αντιμετώπισης της ουσιοεξάρτησης, έχει κοινά χαρακτηριστικά, αφού στο επίκεντρο είναι η παροχή φροντίδας στον άνθρωπο και κατά κανόνα στον πάσχοντα συνάνθρωπο που αντιμετωπίζει βιο-ψυχο-κοινωνικά και πνευματικά προβλήματα. Ταυτόχρονα, κάθε ένας από τους τομείς αυτούς έχει τις ιδιαιτερότητές του, που απαιτούν ειδικές γνώσεις και δεξιότητες από τα διευθυντικά στελέχη στην άσκηση των καθηκόντων τους.