Το παιχνίδι αποτελεί το πιο βασικό στοιχείο του ημερήσιου προγράμματος απασχόλησης των νηπίων στο νηπιαγωγείο. Μέσω του παιχνιδιού, που παίρνει πια επικοινωνιακή διάσταση, τα μικρά παιδιά γίνονται εξερευνητές του περιβάλλοντός τους, δημιουργοί νέων εμπειριών και ενεργοί συμμέτοχοι στην ίδια τους την ανάπτυξη.

Είναι ένα πεδίο για την επέκταση και τη διαφύλαξη της αυτοεικόνας τους, ένα πεδίο συναισθηματικής έκφρασης και κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Αποτελεί κίνητρο για προσέγγιση της πραγματικότητας, για ανακάλυψη και δημιουργία. Προκύπτει όμως το ερώτημα: ποιος είναι ο τρόπος δόμησης του παιχνιδιού των παιδιών στο νηπιαγωγείο;

Για πρώτη φορά προτείνεται μια συγκεκριμένη στρατηγική για την αποτελεσματικότερη μαθησιακή λειτουργία του παιχνιδιού (αυθόρμητων δραστηριοτήτων) στο νηπιαγωγείο. Περιγράφονται οι επιδιώξεις, τα μέσα και επισημαίνονται οι προϋποθέσεις που πρέπει να εξασφαλιστούν για να ολοκληρωθεί η προσπάθεια. Παράλληλα γίνεται αναφορά στον τρόπο που οργανώνεται και εξοπλίζεται ο χώρος και περιγράφονται οι σημαντικότερες «γωνιές» του νηπιαγωγείου.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που απευθύνεται όχι μόνο σε νηπιαγωγούς και γονείς, αλλά και σ' όλους όσοι πιστεύουν τόσο στον κοινωνικοποιητικό χαρακτήρα του παιχνιδιού, όσο και στην απελευθερωτική του δύναμη. Μια δύναμη που, αν αξιοποιηθεί επιτυχημένα, θα δημιουργήσει ευτυχισμένα παιδιά στο παρόν και ισορροπημένους πολίτες στο μέλλον.