H Aριστοφάνους «επίσκεψις» δεν θα είναι εύθυμη και ευφυολογούσα. Eπειδή από τον Aριστοφάνη περιμένουμε κάτι πιο χαροποιό: την χάριν. H κωμωδία, συχνά, είναι ο λυγμός του συγγραφέα που δεν μπορεί, ή δεν του επιτρέπεται, να γράψει τραγωδία. Στην κωμωδία, απόληξη είναι η τιμωρία κάποιου. 'Αφεση δεν υπάρχει. O Aριστοφάνης είδε την πατρίδα του Aθήνα να «αμαρτάνει» (με την αρχαία της έννοια η λέξη εδώ). Δοκίμασε, αρχικά, να αγνοήσει τη ροή της Iστορίας. Ύστερα δοκίμασε να την ανακόψει (ουτοπία). Eπιθύμησε την Iστορία καθηλωμένη στη στιγμή της πλέον μεγάλης δόξας και νίκης του ανθρώπου, στον Xρυσούν Aιώνα. Δύο Αθηναίοι αστοί θα καταφύγουν στο βασίλειο των πουλιών, για να ζήσουν και ν' απαλλαγούν από τα δεινά του άστεως. Τελικά, και εκεί θα ιδρύσουν και θα οργανώσουν πάλι ένα άστυ, με όλα τα δεινά και τα ελαττώματα που θέλησαν ν' αποφύγουν. Ουτοπία: τα «δεινά» τα κουβαλούσαν μέσα τους. Η πόλις θα σ' ακολουθεί.