H Aριστοφάνους «επίσκεψις» δεν θα είναι εύθυμη και ευφυολογούσα. Eπειδή από τον Aριστοφάνη περιμένουμε κάτι πιο χαροποιό: την χάριν. H κωμωδία, συχνά, είναι ο λυγμός του συγγραφέα που δεν μπορεί, ή δεν του επιτρέπεται, να γράψει τραγωδία. Στην κωμωδία, απόληξη είναι η τιμωρία κάποιου. 'Αφεση δεν υπάρχει. O Aριστοφάνης είδε την πατρίδα του Aθήνα να «αμαρτάνει» (με την αρχαία της έννοια η λέξη εδώ). Δοκίμασε, αρχικά, να αγνοήσει τη ροή της Iστορίας. Ύστερα δοκίμασε να την ανακόψει (ουτοπία). Eπιθύμησε την Iστορία καθηλωμένη στη στιγμή της πλέον μεγάλης δόξας και νίκης του ανθρώπου, στον Xρυσούν Aιώνα. Ο αγρότης Τρυγαίος, καταπονούμενος από τον πόλεμο και την αλληλοκτονία των Ελλήνων, θα ανεβεί στους ουρανούς καβάλα σε κάνθαρο, για να επιτύχει ακρόαση από τον Δία, με στόχο να ελευθερώσει την Ειρήνη, που κρατεί έγκλειστη σε άντρο ο Πόλεμος. Τελικά θα ξαναφέρει στη γη την Ειρήνη μαζί με όλα τα αγαθά που αυτή χαρίζει. Οι άνθρωποι θα το εκτιμήσουν;