Στη διάρκεια του μακρού 18ου αιώνα, άνθρωποι από τα νότια Βαλκάνια μετακινήθηκαν προς βορρά, ακολουθώντας τους δρόμους του εμπορίου. Αυτό το βιβλίο τους παρακολουθεί από τις ιδιαίτερες πατρίδες τους, τα ορεινά της Ηπείρου και της Μακεδονίας, μέχρι και τον νέο τόπο εγκατάστασής τους, την πρωτεύουσα της Αψβουργικής Αυτοκρατορίας. Διερευνά τις προϋποθέσεις ανάπτυξης εμπορικών μεταναστεύσεων από τα Βαλκάνια στην Κεντρική Ευρώπη, αναζητά το προφίλ αυτών που πήραν τον δρόμο και επιχειρεί να ανασυστήσει την εμπειρία του ταξιδιού.

Το βιβλίο παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις προσαρμογές και τις αντιστάσεις των υποκειμένων στα νέα δεδομένα της μετανάστευσης. Μελετά τις θέσεις που καταλαμβάνουν ως μεταναστευτική ομάδα στο οικονομικό, στο επιχειρηματικό, στο οικιστικό και στο δημογραφικό τοπίο της Βιέννης, αλλά και τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους τα υποκείμενα ανταποκρίνονται στις δομές ευκαιριών της πόλης, στους καθορισμούς της εξουσίας και στα κυρίαρχα κοινωνικά και πολιτισμικά πρότυπα. Εξετάζει τέλος τις εκδοχές της συλλογικής ταυτότητας των Ελλήνων της Βιέννης, όπως αυτές εκφράζονται στο πλαίσιο της γειτονιάς, της κοινοτικής οργάνωσης, του σχολείου και της ελληνόγλωσσης εκδοτικής παραγωγής, αναδεικνύοντας παράλληλα την ποικιλία των ατομικών πολιτισμικών επιλογών και τις νέες ταυτότητες που διαμορφώνονται μέσα από τη μεταναστευτική εμπειρία και την αλληλόδραση με άλλες ομάδες στην κοινωνία υποδοχής.