Ο Γεώργιος Π. Κάρτερ, απετέλεσε ένα από τα επίλεκτα στελέχη τεχνοκρατών και επιστημόνων πού επιστρατεύθηκαν από τις Κυβερνήσεις Γ. Παπαδοπούλου, στην προσπάθεια του τελευταίου να αναθέσει την ανασύνταξη της Πολιτείας σε διακεκριμένους εκφραστές του ανανεωτικού πνεύματος της πολεμικής γενεάς 1940-49 πού είχε μείνει στο περιθώριο από το μεταπολεμικό πολιτικό κατεστημένο.

Όλοι έως τώρα γνώριζαν την πολιτικοποίηση στην οποία κατέληξε ό Γ. Παπαδόπουλος, έπειτα από την Πολιτειακή Μεταβολή της 1ης Ιουνίου 1973, όταν ανέθεσε τον σχηματισμό Κυβερνήσεως στον Σπύρο Μαρκεζίνη προς διενέργεια εκλογών. Ή μαρτυρία Κάρτερ αποκαλύπτει μία άλλη, άγνωστη πολιτικοποίηση πού προηγήθηκε της λύσεως Μαρκεζίνη. Πρόκειται για την απόπειρα πολιτικοποιήσεως του 1972 πού επεχείρησε ό Γ. Παπαδόπουλος, ενθαρρύνοντας την δημιουργία ενός νέου Πολιτικού Κινήματος, με σκοπό την ανακαίνιση του πολιτικού βίου, την ανάδειξη νέων δυνάμεων και την εμφάνιση νέων κομμάτων αρχών.

Εξιστορεί πώς οργανώθηκε το Κίνημα, ποιοι αντέδρασαν και πώς τελικά ή προσπάθεια ατόνησε μετά την πρόκριση της λύσεως Μαρκεζίνη. Αλλά οι αποκαλύψεις της μαρτυρίας δεν σταματούν εκεί. Φωτίζουν και πολλές άλλες, άγνωστες πτυχές για τις μετέπειτα εξελίξεις πού διαδραματίσθηκαν κατά την διάρκεια της βραχείας Κυβερνήσεως Μαρκεζίνη μέχρι την ανατροπή της από την επέμβαση του Ιωαννίδη. Ή ιστορική μαρτυρία του Γ. Κάρτερ τελειώνει με την εξιστόρηση των αιτίων πού προκάλεσαν την εξόντωση του Γ. Παπαδοπούλου μετά την ''μεταπολίτευση'', και αποκαλύπτει πώς ό Γ. Παπαδόπουλος επεδίωξε να ηγηθή κόμματος αντιπολιτεύσεως του Καραμανλή, γεγονός πού οδήγησε τον τελευταίο να αντιμετωπίσει τον Παπαδόπουλο ως επικίνδυνο πολιτικό του αντίπαλο και να επιδιώξει την φυσική και πολιτική του εξόντωση.