Η Παιδαγωγική της λογοτεχνίας είναι ένας σχετικά νέος κλάδος της παιδαγωγικής επιστήμης. Βρίσκεται στην περιοχή που η επιστήμη της λογοτεχνίας συναγωνίζεται την επιστήμη της αγωγής ή απλούστερα όπου η λογοτεχνία συναντάει και συνεργάζεται με την αγωγή. Η επιστήμη της αγωγής πολλές φορές στηρίζεται σε κείμενα της λογοτεχνίας και αξιοποιεί τη δύναμη της λογοτεχνίας για να πετύχει παιδαγωγικούς σκοπούς. Συναφώς (πρέπει να) καταβάλεται φροντίδα και για τη «λογοτεχνική αγωγή» των παιδιών, αλλά και των ενήλικων ατόμων.

Στον παρόντα τόμο συνεχίζεται η κατάθεση σχετικών παιδαγωγικών προβληματισμών και προτάσεων (σύγχρονες παιδαγωγικές πρακτικές για την προαγωγή της φιλαναγνωσίας των παιδιών γνώσεις, αξίες και δεξιότητες άλλοτε και τώρα, με αναφορές στη λογοτεχνία και την εκπαίδευση), χωρίς να αγνοείται το ιστορικό παρελθόν (η «Ιστορία της Παιδαγωγίας» ως «κλάδος της Φιλολογίας», η νεοελληνική λογοτεχνία ως πηγή της ιστοριογραφίας της εκπαίδευσης), αλλά και γίνεται ανασκόπηση της σύγχρονης ερευνητικής βιβλιογραφίας σχετικά με τις προτιμήσεις των παιδιών και των εφήβων για την ποίηση, με τις απαραίτητες παιδαγωγικές και διδακτικές προεκτάσεις.

Επίσης διερευνάται και αναδεικνύεται το δοκιμιογραφικό (σχετικά με την τέχνη) και διαπαιδαγωγητικό έργο μεγάλων λογοτεχνών (Γρ. Ξενόπουλου κ.ά.), το λογοτεχνικό έργο για παιδιά σημαντικών νεοελλήνων συγγραφέων (Γιώργου Κοτζιούλα, 'Αλκη Τροπαιάτη, Ι.Δ. Ιωαννίδη, Ευγένιου Τριβιζά), έργο που διακρίνεται για την αξία, την πρωτοτυπία και την αντοχή του στο χρόνο, καθώς και το λογοτεχνικό έργο γνωστών γνωστών ξένων συγγραφέων που έγραψαν για παιδιά (P.L. Travers), φωτισμένο με σύγχρονες ψυχολογικές θεωρίες.