Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,

Αν η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες μοιάζει με φωτογραφία όπου οι γραμμές των προσώπων και των πραγμάτων είναι συγκεχυμένες, αυτό δε σημαίνει ότι έχει εκλείψει από όλους μας ο πόθος της διαύγειας. Η ανάγκη της ανασύνθεσης και της ανασύνταξης απέναντι στις κυρίαρχες για την ώρα λογικές οι οποίες επιβάλλουν τις προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών ηγετών πάνω στις ευτελισμένες συλλογικότητές μας. Πάνω στην ταπεινωμένη αλλά τη μόνη ζωντανή άλλη Ελλάδα, η Δική μας Ελλάδα, η οποία ασφαλώς και δεν εμφανίζεται πουθενά σ’ αυτή τη θολή και εσκεμμένα νοσηρή απεικόνισή μας από τα κέντρα των διαφόρων θεσμικών και παραθεσμικών εξουσιών.

Όταν πριν από λίγους μήνες συζητούσαμε για το θέμα του φετινού Ημερολογίου της Εταιρείας Συγγραφέων, είναι αλήθεια ότι δε φανταζόμασταν πως τα πολιτικά γεγονότα θα έτρεχαν με τόσο δαιμονιακό ρυθμό, αλλάζοντας εντελώς το προσκήνιο της καθημερινής μας ζωής. Πολλοί από εμάς στη διάρκεια των τελευταίων μηνών ξαναβρήκαμε μπροστά μας το λησμονημένο νόημα της ανάγκης να σκεφθούμε ως υπεύθυνοι πολίτες και πάλι την κοινωνία μας. Κάτι που για δεκαετίες το είχαμε απαρνηθεί ή το είχαμε εκχωρήσει αλλού αδιάφορα.

Από αυτή την πλευρά, το θέμα που διαλέξαμε, «Η Δική μας Ελλάδα», ένα θέμα που ξαφνικά απόκτησε μια ιδιαίτερη σημασία μέσα στη γενική ρευστότητα της πολλαπλής κρίσης, αφορά πλάγια ή άμεσα, ρητά ή υπόρρητα στη σχέση της χώρας με τους συγγραφείς της. Ακόμα και ως σύνοψη μιας αυθόρμητης αντίδρασης να ξαναδούμε τον εαυτό μας. Και πράγματι, όπως θα διαπιστώσει εκείνος που θα ξεφυλλίσει απλώς αυτό το ημερολόγιο, τα ποιήματα και τα πεζά που περιέχει δείχνουν πόσο η ευαισθησία της τέχνης μπορεί να είναι σε απευθείας συνομιλία με την ψυχική αίσθηση και την ιστορικότητα ενός τόπου.

Υγ. Με την ίδια ευαισθησία συνομιλούν ασφαλώς και τα εξαίρετα εικαστικά του ζωγράφου Γιώργου Λαζόγκα, τα οποία κοσμούν το φετινό ημερολόγιό μας, τον οποίο η Εταιρεία ευχαριστεί θερμά για την ευγενή παραχώρηση.