Ένας άλλος Οδυσσέας. Η μυθιστορία παρακολουθεί κυρίως τη νεότητά του πριν και κατά τον Τρωικό πόλεμο. Έχει ναυαγήσει στην Ωγυγία και οι μνήμες -όχι ο καημός του νόστου- της έως τότε ζωής του τον πνίγουν. Παρακινημένος από την Καλυψώ γράφει τα όσα πέρασε, για να ελευθερωθεί από το βάρος που πιέζει την ύπαρξή του.

Μέσα από τις γραφές αυτές και την ειρωνική κριτική της Καλυψώς για την «αντικειμενικότητά» τους, προβάλλει η αμφισημία του χαρακτήρα του. Είναι γεννημένος ν' ακολουθήσει το ιδεώδες της εποχής του; Να γίνει δηλαδή «ήρωας» με κατορθώματα θαυμαστά και δόξα; Ή να καταντήσει εγωιστής, ιδιοτελής και αδίστακτος, που φροντίζει μόνο για το συμφέρον της «δόξας» του, για τη μεγαλύτερη λάμψη της; Που αδιαφορεί με ποιους τρόπους θα την εξασφαλίσει;

Το υπαρξιακό αυτό ερώτημα θα τον κυνηγάει βασανιστικά από τα εφηβικά του χρόνια. Ποιος είναι στ' αλήθεια; Ο προορισμένος για το κλέος του ήρωα ή για την απλή ζωή ενός ειρηνικού βασιλιά;