Η μικρή αυτή μελέτη αποτελεί καρπό του ερευνητικού προγράμματος για τη δημιουργία του Μουσείου Βιομηχανικής Ελαιουργίας, και επικεντρώνεται τόσο την παραδοσιακή διαδικασία παραγωγής ελαιόλαδου, όπως εφαρμοζόταν μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, όσο και στην εξέλιξη που επέφερε η εκμηχάνιση της διαδικασίας. Στο προβιομηχανικό ελαιουργείο διακρίνονταν τρία βασικά στάδια παραγωγής: η σύνθλιψη, δηλ. η μετατροπή του ελαιόκαρπου σε ελαιοπολτό με την προσθήκη και νερού η συμπίεση, δηλ. η εξαγωγή του ελαιόλαδου ο διαχωρισμός του λαδιού από το νερό.

Το κείμενο σε συνδυασμό με τα αναλυτικά σχέδια, περιγράφει τον τρόπο λειτουργίας του πιεστηρίου με τις μυλόπετρες, καθώς και τις αλλαγές που επήλθαν με τη μηχανοποίηση της διαδικασίας. Το υδραυλικό πιεστήριο που απαιτούσε μεγάλες ποσότητες νερού για την κίνησή του, αντικαταστάθηκε τελικά από τη μηχανή του De Laval, η οποία με την ένταξή της στο ελαιουργείο, βελτίωσε ουσιαστικά τον χρόνο παραγωγής.