Το θέμα εδώ έχει πρακτικό χαρακτήρα: με ποιά μέτρα και προς ποιούς σκοπούς ρυθμίζει ο άνθρωπος την ατομική και συλλογική του ζωή. Με άλλα λόγια: ποιά είναι και σε τί κατατείνει η ανθρώπινη αρετή. Αλλά η εξέτασή του γίνεται με τρόπο καθαρά θεωρητικό. Αυτό σημαίνει ότι ο στοχαστής που φιλοσοφεί απάνω στο ηθικό πρόβλημα, δεν έχει την πρόθεση να φρονηματίσει τους άλλους, αλλά να συλλάβει θεωρητικά και κριτικά ν' αποσαφηνίσει την ουσία της αρετής. Το «λόγον διδόναι», της φιλοσοφίας γενικά, άρα και της ηθικής φιλοσοφίας η τάση, είναι μια ορισμένη κατεύθυνση στην κίνηση του πνεύματος. Διαφορετική από την κυρίως ηθική ενέργεια που αρχίζει με την έφεση και συντελείται με την πραγμάτωση της αρετής. Τούτο πρέπει να έχει από την αρχή υπ' όψη του ο αναγνώστης αυτού του βιβλίου.

Δεν πρόκειται να βρει στις σελίδες του έναν ηθικό κώδικα με ορισμένες εντολές, ούτε την προτροπή και την έκκληση να συντάξει τη ζωή του απάνω σε ορισμένους ηθικούς κανόνες. Εδώ επιδιώκεται η μάθηση, που είναι φωτισμός του νου, και όχι ο φρονηματισμός, η στροφή ή η επιστροφή προς τον ενάρετο βίο.