Ιδεολόγοι της ανερχόμενης αστικής τάξης πρόβλεψαν «τον θάνατο των θεών». Και όμως, οι θεοί δεν πέθαναν! Σήμερα μάλιστα επιστρέφουν αείζωοι, στη «μετανεωτερική» κοινωνία μας.

Το παρόν βιβλίο δεν αποτελεί «πραγματεία» περί θρησκείας. Δεν επιχειρεί να ερμηνεύσει συνολικά το θρησκευτικό φαινόμενο ως μορφή κοινωνικής συνείδησης. Στόχος του είναι να αναδείξει και να ερμηνεύσει την ιστορικά διαφοροποιούμενη σχέση των επιστημών με τη χριστιανική θεολογία και την πρακτική της εκκλησίας, η οποία αντιμετώπισε με εχθρότητα τις αναδυόμενες επιστήμες και σήμερα επιχειρεί να τις ιδιοποιηθεί για να στηρίξει το Δόγμα: Από την πυρά στον 'Αμβωνα! Από τους διωγμούς, δηλαδή, στην ιδεολογική χρησιμοποίηση της επιστήμης.

Στο βιβλίο αναλύονται κριτικά οι προσπάθειες επιστημόνων, φιλοσόφων, ιερωμένων και θεολόγων να εκμεταλλευτούν τα δεδομένα των σημερινών επιστημών, και κυρίως των θεωριών του Αϊνστάιν, της μικροφυσικής και της κοσμολογίας, για να «αποδείξουν» την εξαφάνιση της ύλης, την ύπαρξη αθάνατης ψυχής, τη δημιουργία του Σύμπαντος.

Μάλιστα, κατά την απίστευτα αφελή «ανθρωπική αρχή» το Σύμπαν δημιουργήθηκε τότε και τέτοιο που είναι, για να υπάρξει ο άνθρωπος! Και ο επιστημονικοφανής μυστικισμός προβάλλεται ως επιστημονική αλήθεια. Ο σύγχρονος ανορθολογισμός, επιστημονικά άκυρος και μη νόμιμος φιλοσοφικά, προϋποθέτει την παρανόηση των θεωριών του Αϊνστάιν, της κοσμολογίας και της μικροφυσικής, καθώς και της διαδικασίας της ανθρωπογένεσης και της νοογένεσης. Εν τέλει, το μυστικό της ουράνιας οικογένειας πρέπει, κατά τον Μαρξ, να το αναζητήσουμε στην επίγεια.