Η κοινοτική οδηγία 92/43 δημιούργησε ένα δίκτυο με την ονομασία Natura 2000, το οποίο αποτελείται από περιοχές που προστατεύονται χάριν των στοιχείων βιοποικιλότητας, δηλαδή των φυσικών οικοτόπων και των ειδών άγριας χλωρίδας και πανίδας που βρίσκονται σε αυτές. Στις προστατευόμενες περιοχές, οι οποίες καλύπτουν πάνω από 20% της ελληνικής επικράτειας, είναι μεν δυνατή η κατασκευή έργων και η ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων, υπό ορισμένες όμως προϋποθέσεις που τίθενται στο άρθρο 6 παρ. 2 έως 4 της οδηγίας 92/43. Πρωτίστως απαιτείται η περιβαλλοντική εκτίμηση των συνεπειών του σχεδίου, το οποίο αδειοδοτείται εάν η διοίκηση διαμορφώσει την πεποίθηση ότι δεν πρόκειται να βλαφθεί η ακεραιότητα του τόπου. Εάν πιθανολογείται τέτοια βλάβη, το σχέδιο μπορεί να εγκριθεί μόνον εάν κριθεί ότι υπερτερούν σκοποί σημαντικού δημοσίου συμφέροντος που επιβάλλουν την πραγματοποίησή του.

Η μελέτη αυτή εξετάζει αναλυτικά τις προϋποθέσεις που τίθενται για την έγκριση σχεδίων με πιθανή επίδραση σε προστατευόμενες περιοχές, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη τη νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Ακόμη, διερευνάται το μεταβατικό καθεστώς προστασίας στις περιοχές Natura μέχρι την πλήρη θέση σε ισχύ του καθεστώτος της οδηγίας 92/43, ενώ παρουσιάζεται αναλυτικά και η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις προστατευόμενες περιοχές. Η μελέτη αυτή ολοκληρώνεται με συμπεράσματα σχετικά με την προστασία των περιοχών Natura στην Ελλάδα.