Ένα από τα λίγα βιβλία του Κρισναμούρτι που δε βασίζονται σε ομιλίες, διαλόγους και συζητήσεις με άλλους, αλλά είναι γραμμένα από τον ίδιο, είναι και Το ημερολόγιό του. Όλες σχεδόν οι μέρες στο ημερολόγιο αρχίζουν με μια εξαιρετικής παρατηρητικότητας και ποιητικότητας περιγραφή της φύσης, που δείχνει πόσο βαθιά σχέση είχαν όσα έλεγε με αυτήν, όπως φαίνεται και στο παρακάτω απόσπασμα:

... Αν χάσεις την επαφή σου με τη φύση, χάνεις την επαφή με τους ανθρώπους. Aν δεν υπάρχει σχέση με τη φύση, τότε γίνεσαι φονιάς τότε σκοτώνεις τα μωρά της φώκιας, φάλαινες, δελφίνια και ανθρώπους, είτε για κέρδος είτε για «σπορ», για τροφή ή για απόκτηση γνώσεων. Τότε η φύση σε φοβάται και αποσύρει την ομορφιά της. Μπορεί να κάνεις μακρινούς περιπάτους στα δάση, μπορεί να κατασκηνώνεις σε όμορφα μέρη, αλλά είσαι φονιάς κι έτσι χάνεις τη φιλία τους. Ίσως να μην έχεις σχέση με κανέναν, ούτε με τη γυναίκα ή τον άντρα σου είσαι πάρα πολύ απασχολημένος -ή απασχολημένη- με το τι κερδίζεις και το τι χάνεις, με τις προσωπικές σου σκέψεις, με την ευχαρίστηση και τον πόνο που νιώθεις. Ζεις στη δική σου σκοτεινή απομόνωση και η φυγή σου από αυτή φέρνει περισσότερο σκοτάδι. Το ενδιαφέρον σου συγκεντρώνεται σε μια λειψή επιβίωση, απερίσκεπτη, χαλαρή ή βίαιη. Και χιλιάδες πεθαίνουν της πείνας ή σφάζονται εξαιτίας της ανευθυνότητάς σου. Αφήνεις την τακτοποίηση του κόσμου στους ψεύτες, διεφθαρμένους πολιτικούς, στους διανοούμενους, στις αυθεντίες. Επειδή δεν έχεις εσύ ακεραιότητα, αφήνεις να χτιστεί μια κοινωνία ανήθικη, ανέντιμη, μια κοινωνία βασισμένη παντελώς στον εγωισμό. Κι ύστερα δραπετεύεις από όλο αυτό, για το οποίο μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος, στις ακρογιαλιές και στα δάση...