Η υπαρξιακή συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας δείχνει να προκαλεί το έντονο ενδιαφέρον διορατικών επιστημόνων της ψυχικής υγείας, της εκπαίδευσης, της ειδικής και διαπολιτισμικής παιδαγωγικής, της κοινωνικής υποστηρικτικής και της επαγγελματικής ανάπτυξης-υποστήριξης.

Χωρίς αμφιβολία η παραπάνω τάση, που προβάλλεται πλέον ως συμπληρωματική μεθοδολογική και λειτουργική ανάγκη σε όλους τους χώρους που εφαρμόζεται συμβουλευτική, υποστηρίζεται και εξελίσσεται έχοντας ως γνώμονα και παρακαταθήκη τις κλασικές και σύγχρονες φιλοσοφικές παραδοχές του εξιστενσιαλισμού και της φαινομενολογίας.

Οι θεωρίες αυτές υποστηρίζουν, ότι ο ανθρώπινος ψυχισμός αλλά και η διανοητική-κοινωνική του συγκρότηση, δεν είναι παρά η σύνθετη και πολυσχεδής εκφορά της υπαρξιακής ταυτότητας, στην οποία σχεδόν συγκρουσιακά επισωρεύονται, επιδρούν και διαμορφώνονται εγγενείς τασεις, βιωματικές και ιστορικές εμπειρίες καθώς και συλλογικές ή ατομικές, πολιτιστικές, πολιτικές και κοινωνικές πιέσεις, εκτιμήσεις και αντιδράσεις.

Για την υπαρξιακή συμβουλευτική-ψυχοθεραπεία, η ανάπτυξη ψυχοκοινωνικών επιβαρύνσεων, η δυσπροσαρμογή, η κοινωνική άρνηση, η κρίση της ταυτότητας, οι διλημματικές διαστάσεις του ανθρώπινου νοήματος των καθημερινών ή των αποφασιστικών πράξεων, οι ανθρώπινες σχέσεις, η αυτοπραγμάτωση, η αυτοεκτίμηση, το πένθος, ο προορισμός και οι ιστορικο-πολιτιστικές εμπειρίες-επιπτώσεις στο άτομο, αποτελούν κρίσιμα ερευνητικά και θεραπευτικά πεδία.

Η παρούσα μελέτη σκοπεύει να εισάγει τον εξειδικευμένο ή μη αναγνώστη τόσο στο θεωρητικό όσο και στο κλινικό υπόβαθρο των θεωριών αυτών, χρησιμοποιώντας την ανάλυση, την ιδεολογική και μεθοδολογική προσέγγιση, την καταγραφή και τις βιωματικές επιδράσεις, τόσο των ίδιων των φιλοσόφων εισηγητών όσο και των κορυφαίων υπαρξιστών ψυχοθεραπευτών.